zaterdag 28 december 2019

Mijn Jaar in Boeken 71 - 75

Eens in de zoveel tijd is het tijd om de Harry Potter boeken te herlezen. De laatste keer voor mij was begin 2017, net voor mijn tripje naar de UK waar we (mijn zus, haar man, mijn vriend en ik) onder andere de Harry Potter Studio's bezochten. Dit jaar kwam het herlezen ook op een mooi moment; namelijk net voor wéér een tripje met een Harry Potter bezoek. Vriendlief en ik bezochten eind oktober Londen, waar we onder andere naar Harry Potter and The Goblet of Fire in concert gingen, in de Royal Albert Hall.



Harry Potter And The Philosopher's Stone is zeker niet mijn favoriet; dit eerste deel is zeer "kinderlijk" en daarnaast is het vooral een uitgebreide introductie in de wereld en de personages. Het is volgens mij wel één van de weinige boeken (één van de drie gok ik) waarbij Harry gewoon bij de Sorting Ceremony aanwezig was (wat wel handig is, aangezien hij zelf ingedeeld moest worden), en ik vind de Sorting Hat "songs" een leuke toevoeging. Ook de opdrachten die Harry, Hermelien en Ron moesten doorstaan om bij de Steen der Wijzen te komen vond ik tof. En het blijft natuurlijk gewoon het eerste Harry Potter boek; dus gewoon, vijf sterrekes van mij. ~

"After all, to the well-organized mind, death is but the next great adventure"

  
Harry Potter and the Chamber of Secrets is denk ik na The Philosopher's Stone mijn minst favoriete boek. Toch vind ik het leuk dat je in dit boek de personages beter leert kennen en de banden echt gesmeed worden. De Deathday Party van Sir Nicholas vond ik onwijs leuk gevonden en de diepere geschiedenis achter Zwadderich (en een klein kijkje in de afdeling kamer) waren interessant.
Vanzelfsprekend alsnog vijf sterren. ~

'It is our choices, Harry, that show what we truly are, far more than our abilities.' 


Vanaf Harry Potter and the Prisoner of Azkaban wordt het altijd tof, vind ik. Het derde deel heeft een hele verrassende verhaallijn (qua verfilmingen, is het derde deel denk ik mijn favoriete Harry Potter film). Ook de introductie van Remus Lupin en Sirius Black speelt zich in dit boek af en de fantasie van Harry en zijn oom om samen te wonen, hoe kort deze droom ook is, vind ik altijd mooi.  ~
 
"The Patronus turned. It was cantering back toward Harry across the still surface of the water. It wasn’t a horse. It wasn’t a unicorn, either. It was a stag. It was shining brightly as the moon above … it was coming back to him. … It stopped on the bank. Its hooves made no mark on the soft ground as it stared at Harry with its large, silver eyes. Slowly, it bowed its antlered head. And Harry realized… “Prongs"

 
Harry Potter and the Goblet of Fire, het vierde deel, is heel lang mijn favoriete Harry Potter-boek geweest. Momenteel staat die denk ik op de derde plaats.

Ik vind de drie uitdagingen gewoon onwijs tof; eerst de draak, dan de strijd onderwater in de Great Lake en tot slotte het doolhof, met individuele magische uitdagingen. Zo tof zelfs, dat ik het niet eens erg vond dat daardoor in dit boek geen Zwerkbal voorkwam (de Quidditch World Cup niet meegeteld). Daarnaast is het intense einde op de begraafplaats van Voldermort's vader voor mij echt het begin van de wat donkerdere sferen in de Harry Potter boeken, die ik juist altijd erg sterk vind. ~★★★★★

"As Hagrid had said, what would come, would come … and he would have to meet it when it did."

 
Maar, nadat ik de serie enkele jaren geleden voor het eerst opnieuw las ná "the first time around" toen de boeken net uitkwamen, stond Harry Potter and the Order of the Phoenix duidelijk op één. Het boek waarin Harry een ware puber wordt en alleen maar klaagt en klaagt, en vol zelfmedelijden door het leven strompelt (al laten we eerlijk zijn, een héél klein beetje zelfmedelijden mag hij wel hebben...), maar wel echte ontwikkelingen doormaakt als personage. Het boek met één van de beste villains ooit, professor Umbridge, die je écht gaat haten, maar waardoor het wraakvolle einde alleen maar beter voelt (vooral Fred en George, helden). Het boek met de meest epische Dumbledore; boek-Dumbledore is zóveel krachtiger dan film-Dumbledore; juist omdat hij continu ultiem rustig blijft, omdat hij toch wel weet dat hij by far de krachtigste tovenaar ooit is. En het boek waarin er weer een duidelijke stap richting het einde wordt gezet, en de algehele rode lijn van de boekenserie, door middel van de profetie. ~★★★★★

"Well — it’s just that you seem to be laboring under the delusion that I am going to — what is the phrase? ‘Come quietly.’ I am afraid I am not going to come quietly at all, Cornelius. I have absolutely no intention of being sent to Azkaban. I could break out, of course — but what a waste of time, and frankly, I can think of a whole host of things I would rather be doing."

~ Dumbledore
 
 
 

1 opmerking:

  1. Ah, altijd heerlijk om harry potter opnieuw te lezen. zou ik ook vaker moeten doen.

    BeantwoordenVerwijderen