Louis Creed en zijn familie zijn verhuisd naar Ludlow, een stadje in Maine; de staat waar al Stephen Kings verhalen zich afspelen (menig kindje is daar vermoordt door een mysterieuze clown…). Achter hun huis bevindt zich een pad dat naar de “Pet Sematary” (dierenbegraafplaats) leidt, waar de kinderen uit de omgeving hun dieren door de jaren heen hebben begraven. Nog iets verder ligt een oude Indiaanse begraafplaats. Wanneer de kat van de familie Creed overlijdt, wordt duidelijk dat beide begraafplaatsen een sinistere betekenis hebben.
Ik hou van Stephen King; verslavende, spannende en vaak mysterieuze verhalen; ik vlieg er doorheen. Pet Sematary is één van zijn bekendere, en King noemt het zelf één van zijn engste boeken. Deze móest ik dus wel lezen. Ik vond ‘m vet, maar eerlijk is eerlijk, het viel me een beetje tegen. Ik kan mijn vinger niet echt leggen op de achterliggende reden, behalve dat ik er gewoon niet in gezogen werd. Een goed boek, maar voor mij zeker geen nieuwe King favoriet. ****
Je zou het niet aan Scott Carey zien, maar al een tijdje is hij gestaag gewicht aan het verliezen. Op zich nog niet opmerkelijk, behalve dat het maar door blijft gaan… en als hij zichzelf bijvoorbeeld weegt met zijn kleding aan, weegt hij net zoveel als wanneer hij zich weegt zonder kleren.
Elevation heeft slechts 146 pagina’s, echter heeft me complete gegrepen; en dat is moeilijk bij een dergelijk kort verhaal. Mysterieus, verslavend en goede personages; precies wat ik van King wil lezen. ****
“Everyone should have this, he thought, and perhaps, at the end, everyone does. Perhaps in their time of dying, everyone rises.”
Zowel vermakelijk en herkenbaar, als een beetje teveel voor mij. Ik waardeerde de women empowerment verwerkt in de gedichten, maar soms was het gewoon teveel of te overdreven. Ondanks dat, heb ik nog steeds van deze bundel genoten en waarschijnlijk zal ik het nieuwe (derde) deel binnenkort ook nog wel lezen. ***
De overtuiging dat mannen en vrouwen biologisch anders zijn “ingericht”, wordt in dit boek weerlegd; vrouwen blijven niet thuis bij de kinderen omdat ze biologisch verzorgender zijn dan mannen, en mannen gaan niet aan het werk omdat ze biologisch beter op de werkvloer passen dan vrouwen. De biologische sekse is veel complexer dan gedacht; slechts acht procent van de mensen heeft typische vrouwelijke ofwel typische mannelijke hersenen; echter doordat bepaalde rollen steeds aan bepaalde geslachten worden toegekend, blijven deze stereotypes zich voordoen, die ons uiteindelijk alleen maar in de weg staan. Testosterone Rex is een interessant boek, echter toch minder interessant dan ik had gehoopt. Het onderwerp vind ik onwaarschijnlijk interessant, maar het algehele boek kon mijn aandacht er niet echt bijhouden. Toch ben ik benieuwd naar de andere boeken van Fine. ***
Een Storm van Zwaarden gaat door waar De Strijd der Koningen eindigde. De oorlog tussen de Vijf Koningen is nog steeds gaande (hoewel, het zijn er momenteel vier: Robb Stark, Stannis Baratheon, Joffrey Baratheon en Balon Greyjoy; Renly overleefde de dark night full of terrors niet...). Ik las dit boek voor het eerst in 2015 of 2016, en ik schreef toen dat het één van mijn favorieten uit de serie was. Hoewel ik ‘m nog steeds heel sterk vond, vind ik inmiddels het tweede deel van A Storm of Swords (die in mijn volgende boeken update besproken zal worden) nóg veel beter. Mooi dus, om te zien hoe je mening kan veranderen tijdens het herlezen van boeken. Ik schreef in 2016 al een uitgebreide review over Een Storm van Zwaarden / A Storm of Swords I. ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten