Mijn Jaar In Boeken 21 - 25

Een jonge vrouw besluit zich op te sluiten in haar appartement in de Upper East Side of Manhattan New York, om daar een jaar door te brengen in een door verdovende middelen opgewekte winterslaap, om zichzelf een soort frisse start te geven. Bizar, verslavend en origineel. My Year Of Rest and Relaxation is één van de meest rare, maar tevens  één van de meest interessante en meest depressieve boeken die ik onlangs heb gelezen. Ontzettend sterk. Ik raad je ook aan het artikel over dit boek in The New Yorker te lezen: “Ottessa Moshfegh is easily the most interesting contemporary American writer on the subject of being alive when being alive feels terrible. She has a freaky and pure way of accessing existential alienation, as if her mind were tapped directly into the sap of some gnarled, secret tree.” ****

“In this unnamed city, to be interesting is dangerous.”

 

 

Milkman van Anna Burns won vorig jaar de prestigieuze Booker Prize, en aangezien ik tevens vorig jaar besloten heb me daar meer in te verdiepen, moest ik deze wel oppakken natuurlijk (o, en prachtige cover). Ik vind het concept achter Milkman heel fascinerend; het voelde bijna alsof de gedachten van de hoofdpersoon zijn uitgekotst op het papier, en dát lees je. Daarnaast heeft niemand een naam (niet eens onze hoofdpersoon; er wordt naar iedereen gerefereerd als zijnde de relatie die ze hebben tot de hoofdpersoon, zoals bijvoorbeeld “maybe-boyfriend”). Milkman speelt zich af tijdens The Troubles in Ierland, en we krijgen in dit boek dus ook een blik in een Ierse buurt ten tijde van die onrust. 

Bovenstaande gezegd hebbende; ik vond dit een moeilijk boek. Op bepaalde momenten grappig, maar ik had vooral moeite om mijn aandacht erbij te houden. Zeker een boek waar ik meer over na ga denken, maar heb ik er echt van genoten? Twijfelachtig… ***

Ik ben werkelijk door Normal People heengevlogen. Ik las de eerst paar pagina’s op een drukke zaterdag, en heb me vervolgens als een sneltrein door de rest van het boek heen gewerkt op de vrije zondag erna. Ik werd absoluut geabsorbeerd door de relatie in dit boek, die eigenlijk de hoofdrol heeft; het ongemak, de miscommunicatie, de goede gesprekken en alle liefde. Een interessant, fascinerend en herkenbaar verhaal. Waarschijnlijk één van de boeken waar ik het meest van heb genoten dit jaar. Tijd om Conversations with Friends van Sally Rooney aan te schaffen.*****

“His appearance is like a favourite piece of music to her, sounding a little different each time she hears it.”

Nog een Booker Prize genomineerde, maar dan van enkele jaren terug; How to Be Both van Ali Smith. Ik las al eerder Autumn en Winter van Smith, opeenvolgend over de Brexit en de chaos in Trump’s Amerika, dus ik besloot wat verder in haar schrijfgeschiedenis te duiken. Het boek heeft twee delen, die geen specifieke volgorde hebben; sterker nog, er zijn boeken gepubliceerd waarin Francesco’s deel in het begin van het boek zit, en George’s deel erna, maar ook boeken waar dit precies andersom zit. Afhankelijk van welk boek jij gelezen hebt, ga je je achteraf natuurlijk altijd afvragen of het geheel een andere indruk zou hebben gemaakt als je het in de andere volgorde had gelezen…

How to Be Both gaat over de veelzijdigheid van kunst. Ik vond het een interessant concept en origineel boek, maar ik vond zowel Autumn als Winter aanzienlijk beter. ****

Begin dit jaar herlas ik A Game Of Thrones; eigenlijk alleen omdat ik twee jaar terug een prachtige geïllustreerde Engelse editie van het eerste deel uit A Song of Ice and Fire had aangeschaft. Het begon echter een beetje te kriebelen, zeker met het vooruitzicht van het laatste seizoen van de tv-serie in aantocht. Ik besloot de hele serie dus opnieuw te lezen, maar nu in het Engels. In 2015 schreef ik al een uitgebreide review over A Clash of Kings / De Strijd der Koningen. *****

“People often claim to hunger for truth, but seldom like the taste when it's served up.”