De Strijd Der Koningen

Sinds de dood van koning Robert woeden de opvolgingstwisten om de IJzeren Troon steeds feller voort. Zo schuwt Robert oudste broer geen middel om zijn aanspraken te bekrachtigen, van zwarte magie tot broedermoord. Vooralsnog zonder resultaat. Duidelijk is dat koninging Cersei alles op alles zal zetten om te heersen tot Roberts zoon volwassen is. Een hele opgave. Want terwijl de vijand oprukt naar de hoofdstad, heeft Cersei haar handen vol aan de vele hofintriges. Daarbij is niet duidelijk wat de geslepen en altijd manipulerende kobold Tyrion Lannister precies in zijn schild voert. De Noordlanden, waar als vanouds de Starks heersen, hebben intussen eigenmachtig een koning benoemd, Robb Stark. Met zijn legers trekt hij op tegen de perfide Lannisters om de moord op zijn vader te wreken. Maar daarbij blijft zijn erfgoed vrijwel onverdedigd achter, open voor een verrassingsaanval. 

-Boeken Shoplog (incl. foto's van het boek)

Nadat ik Het Spel Der Tronen gelezen had, besloot ik de serie even te laten voor wat het was, om mijn tijd met de wereld langer te maken (in plaats van door alle boeken heen te vliegen). Vijf maanden later kon ik mezelf letterlijk niet meer inhouden (zeker aangezien de start van seizoen vijf toen ook dichterbij kwam en de opwinding me iets teveel werd) en pakte ik De Strijd Der Koningen erbij, deel twee in de Het Lied van IJs en Vuur-serie van George R.R. Martin. Kleine spoiler met betrekking tot mijn mening over dit boek: ik ben gelijk in het eerste deel van het derde boek, Een Storm Van Zwaarden (Staal en Sneeuw), begonnen nadat ik De Strijd Der Koningen uit had en ik overweeg nu al het volgende deel op mijn leeslijstje van volgende maand te zetten...

“People often claim to hunger for truth, but seldom like the taste when it's served up.”

Het Spel Der Tronen eindigde met de executie van Ned Stark (waarbij zowel een bijl als vervolgens een afgehakt hoofd betrokken waren), waarna zijn dochter Sansa gedwongen werd haar vaders hoofd gespietst op een stok te bekijken door haar wrede verloofde Joffrey Lannister, wiens oom (of zal ik zeggen vader...) Jaime gevangen werd door Robb Stark, wat er voor zorgde dat Robb tot Koning van het Noorden ("The King in the North") werd benoemd en het meest spannende van alles: Daenerys Targaryen die naakt wakker werd tussen haar drie draken die geboren waren in het vuur dat haar "zon en sterren" Khal Drogo verbrandde. Eén ding kun je in ieder geval niet zeggen over deze serie en dat is dat er niets spannends gebeurd...

"Dawn came cruel, a dagger of light"

In De Strijd der Koningen begint het gevecht om de troon. Stannis Baratheon, de inmiddels oudste broer van wijlen Koning Robert, vindt dat hij de rechtmatige erfgenaam tot de troon is en verzamelt een leger. In de proloog van het boek worden we geïntroduceerd met de Rode Vrouw: Melisandra of Asshai. Melisandre is een priesteres van de Heer van het Licht en wordt een trouwe adviseur van Stannis. De Rode Priesteres is intens, mysterieus en een zeer interessante toevoeging aan de wereld Westeros. Daarnaast is de jongere broer van Stannis, Renly, ook uit op de troon. Hoewel Renly zich realiseert dat hij in deze strijd eigenlijk weinig aanspraak maakt op de troon, voelt hij dat hij een zeer geschikte en rechtvaardige koning zou zijn. Behalve dat ook hij zich klaarmaakt voor de oorlog, is hij verloofd aan de mooie Margaery Tyrell van het machtige Huis Tyrell, terwijl hij stiekem verliefd is op haar broer Loras. Dan is er Robb Stark, de Koning in het Noorden, die vecht voor de heerschappij over het noorden van Westeros. Daarnaast is er natuurlijk Joffrey Baratheon: de zoon van wijlen Koning Robert en Cersei Lannister en daarom de enige rechtmatige troonopvolger. Dat zou je denken in ieder geval, behalve dat niets is wat het lijkt in Westeros en Joffrey waarschijnlijk een bastaard is, geboren uit incest. Tot slot blijft Daenerys Targaryen over: de Moeder van Draken bevindt zich voorlopig nog aan de andere kant van de zee om zich voor te bereiden op haar strijd voor de Iron Throne, die haar rechtmatig toekomt na de moord op haar vader en voormalig Koning Aerys II Targaryen. 

"The dwarf, the evil counselor, the twisted little monkey demon. I’m all that stands between them and chaos."

Na Joffrey's (kuch... slechte.. kuch) keuze om Ned Stark te laten executeren, hebben de Lannisters de Starks niets meer te bieden in ruil voor Jaime. Tywin Lannister, het hoofd van de familie, stuurt de zoon die hij met heel zijn hart veracht naar Koningslanding (King's Landing) om als Hand van de Koning te dienen en te redden wat er te redden valt: de kobold Tyrion. Ik vond het fantastisch dat Tyrion zo'n grote rol speelde in De Strijd Der Koningen: hij had verschillende gluiperige en gevatte plannetjes die over het algemeen erg goed uitpakte. Daarnaast heeft Tyrion net zoals ik (en ik gok alle lezers van deze boeken) een hekel aan zijn neefje en toekomstige koning Joffrey. Joffrey is in dit boek weer een niveautje wreder dan in het vorige -ook hij ontwikkelt zich op een bepaalde manier.... Op een bepaald moment beveelt hij zijn bewakers bijvoorbeeld om zijn verloofde Sansa uit te kleden en haar te mishandelen; en dit terwijl er een heel publiek bijstaat. Gelukkig kwam ook hier mijn held Tyrion in beeld to save the day. Sansa is tevens één van mijn favoriete personages, die meer en meer haar "vrouwtje" staat. Trouwens, over Joffrey gesproken: Theon Greyjoy heeft goed zijn best gedaan een goede tweede te worden na Joffrey, om de meest gehate persoon in het boek te worden. 

"I will hurt you for this. I don't know how yet, but give me time. A day will come when you think yourself safe and happy, and suddenly your joy will turn to ashes in your mouth, and you'll know the debt is paid."

Daenerys blijft mijn absolute favoriet. Terwijl Het Spel Der Tronen precies was zoals seizoen één van de tv-serie, wijkt De Strijd Der Koningen al behoorlijk af (het is natuurlijk andersom, maar je begrijpt wat ik bedoel), wat eigenlijk best tof was omdat veel dingen nu "nieuw" voor me waren. Daenerys' verhaallijn is bijvoorbeeld behoorlijk anders. Ik vond heel leuk om te lezen over hoe ze haar weg door de woestijnen en verlaten steden vond. Een ander personage wat ik erg goed vond in dit boek was Ayra. Ze ontwikkelt zich naar een individueel karakter en ontmoet tevens een nieuw personage die ik ontzettend tof vond (en ook een grote rol speelt in seizoen vijf van de tv-serie): Jaqen H'ghar. Valar Morghulis. 

"The Lord of Winterfell would always be a Stark. He remembered their godswood; the tall sentinels armored in their grey-green needles, the great oaks, the hawthorn and ash and soldier pines, and at the center the heart tree standing like some pale giant frozen in time. He could almost smell the place, earthy and brooding, the smell of centuries, and he remembered how dark the wood had been even by day. That wood was Winterfell. It was the north. I never felt so out of place as I did when I walked there, so much an unwelcome intruder. He wondered if the Greyjoys would feel it too. The castle might well be theirs, but never that godswood. Not in a year, or ten, or fifty."

Ik zou nog veel meer kunnen zeggen, maar ik merk dat mijn review al veel te uitgebreid en gedetailleerd wordt (wat je ook over de boeken zou kunnen zeggen... nee, nooit "te"), dus ik laat het hierbij. Ik vond De Strijd Der Koningen fantastisch en voor mij steeg die uit boven zijn voorganger, Het Spel Der Tronen. Het einde was ontzettend intens (twee woorden: White Walkers) dus ik ben gelijk doorgegaan in het volgende deel. IK HOU VAN DEZE WERELD.

Ik gaf dit boek vijf sterren op Goodreads  ★★★★★