Jo Nesbo schrijft crime verhalen die zich afspelen in Noorwegen rondom detective Harry Hole. Mijn ouders zijn gek op deze serie, en nadat ik vorig jaar (of het jaar daarvoor?) De Sneeuwman las, moest ik wel doorpakken. Nemesis is het vierde deel in de serie en draait om dodelijke bankovervallen; weer even vermakelijk en verslavend als de overige Harry Hole boeken. Goeie titel ook; “Nemesis” is een meedogenloze godin van de wraak uit de Griekse mythologie. ***
Deel vijf in de Harry Hole serie; een jonge vrouw wordt gevonden in haar appartement in Oslo. Vermoord. Ze mist een vinger en een kleine rode diamant in de vorm van een pentagram wordt gevonden onder haar ooglid. Harry Hole moet het oplossen. ***
Willem van Oranje: de opportunistische vader des vaderlands, geschreven door twee net afgestudeerde geschiedenis studenten (Aron Brouwer en Marthijn Wouters), schetst een beeld van de Prins van Oranje waarin hij niet naar voren komt als de bevrijder of idealist zoals we hem mogelijk kennen. Ik vond het een interessante blik, echter niet altijd even pakkend geschreven en ook de kritieken van onder andere NRC waren niet te zuinig; http://rogerabrahams.nl/willem-oranje-deed/ ***
Alice in Wonderland (of eigenlijk, Alice’s Adventures in Wonderland en Through the Looking Glass) heeft een speciaal plaatsje in mijn hart. Ik vond de filmadaptatie van Disney vroeger altijd al fantastisch, het boek van Lewis Carroll is het eerste boek waarbij ik bewust koos voor de originele Engelse variant (en waarna ik dus veel meer Engelse boeken ging lezen) én ik heb tijdens mijn Master studie een essay geschreven over de taalspelletjes en het nonsene genre in het boek van Carroll. Daarnaast is dit verhaal in veel prachtige edities uitgegeven, waarvan ik er ook een behoorlijk aantal heb, waaronder deze geïllustreerde Nederlandse variant die ik van mijn schoenbroer en diens vriendin kreeg voor mijn verjaardag (terwijl ze niet eens wisten dat ik zo’n Alice in Wonderland liefhebster was). ****
“It’s no use going back to yesterday, because I was a different person then.”
Tomas Ross schrijft zogenaamde “faction” (ik ken het genre ook nog niet); deels fictie, deels realiteit. Boeken over waargebeurde misdaden, mogelijk onopgelost of zonder duidelijk motief, waarin hij voor opheldering zorgt. Mijn vader raadde me De Zesde Mei aan, over de moord op Pim Fortuyn. Makkelijk, snel en verslavend! ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten