woensdag 5 februari 2020

1917


Bron foto's: IMDb

American Beauty (1999) van Sam Mendes is één van mijn favoriete films; de acteurs, het verhaal, de soundtrack, het gevoel… alles klopt voor mij gewoon. Maar Sam Mendes heeft nog meer gemaakt; Revolutionairy Road (2008) met Leonardo DiCaprio en Kate Winslet, gebaseerd op het fantastische boek van Richard Yates, Skyfall (2012), wat mij betreft één van de beste James Bond films ooit, en Spectre (2015). Eén van de beste scènes uit die laatste film is de openingsscène, waarin James Bond (Daniel Craig) zich over Mexicaanse daken door de festiviteiten van Dia de Muertos begeeft; een onafgebroken sequentie waarin de camera hem vanuit allerlei hoeken continu volgt. En dat is precies het gevoel wat we meenemen naar Mendes' nieuwste film: 1917.

De film, die zich afspeelt ten tijde van de Eerste Wereld Oorlog, is namelijk zo opgebouwd zodat het lijkt alsof de hele film vanuit één shot gefilmd is. Juist ja; De. Hele. Film. Zoals Matthijs van Nieuwkerk en Martin Koolhoven in De Wereld Draait Door al mooi verwoordden: Je zou zeggen, een beetje een aansteller, waarom in één shot? Het is een beetje masturbatie. Maar het werkt voor de film, want je gaat er juist helemaal in mee. Je raast door die film. Ik kan het vanzelfsprekend nooit beter zeggen dan Martin Koolhoven, maar ik sluit me er helemaal bij aan. Het werkt zo ontzettend goed.


1917 draait om twee soldaten (George MacKay en Dean-Charles Chapman (mocht je bij die tweede hetzelfde gevoel hebben als ik, en denken; waar kén ik hem toch van… Tommen Baratheon uit Game of Thrones)), die op een missie moeten om een compagnie van soldaten te behoeden van een valstrik en daarmee een gruwelijke nederlaag. En o ja, de broer van één van de soldaten zit in die compagnie dus als ze het niet redden, heeft hij de dood van zijn broer op zijn geweten. Let's go.

Ik vond het een prachtige film. Ik weet eigenlijk maar bar weinig van de Eerste Wereld Oorlog (The Sleepwalkers staat sinds deze film op mijn wishlist), maar de sfeer was onwaarschijnlijk. De muziek van Thomas Newman, die ook de muziek van American Beauty heeft verzorgd, was weer fantastisch en trekt je de film in. Het camerawerk is zoals aangegeven ontzettend intens en sterk. Wauw. Ik denk dat het een film is die de eerste keer tevens het allerbeste effect heeft, een tweede keer is de magie er verwacht ik misschien al enigszins af. Maar dan is de eerste keer ook wel echt onwaarschijnlijk. Aanrader, en ik denk zeker een gegadigde voor de Oscar voor Best Film.

3 opmerkingen:

  1. Ik ben hier zó benieuwd naar! Is het de moeite waard om hem in de bioscoop te zien?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja! Júist een film voor in de bioscoop, zou ik zelfs willen zeggen!

      Verwijderen
  2. Deze lijkt me ok heel indrukwekkend, had het stukje bij DWDD ook al gezien en toen leek 'ie me al fantastisch.

    BeantwoordenVerwijderen