Spectre

Door een mysterieus bericht wordt Bond geconfronteerd met zijn verleden en moet hij een duistere organisatie ontmaskeren. Terwijl M verwikkeld raakt in een politieke strijd om de Britse geheime dienst te behouden, ontrafelt Bond gaandeweg de verschrikkelijke waarheid achter Spectre.  

-Bron afbeeldingen: IMDb

Vriendlief en ik zijn echte filmfans, zoals jullie misschien al wel gemerkt hadden, dus 2015 is een topjaar. In april kwam er een nieuwe Avengers-film uit, in juni het langverwachte vervolg op de Jurassic Park films in de vorm van Jurassic World, eind dit jaar Star Wars Episode VII: The Force Awakens (EXCITED) en gisteren ging er weer een nieuwe James Bond film in première. Skyfall was onwaarschijnlijk gaaf, dus ik was benieuwd of Spectre aan de verwachtingen kon voldoen. Eigenlijk wilden vriendlief en ik pas over twee weken gaan, omdat we het nu allebei ontzettend druk met de studie hebben, maar toen we zagen dat de film woensdag op donderdagnacht om 0:07 draaide (snappie, 007 @ 0:07) konden we onszelf niet inhouden. Net geen première meer, maar de eerstvolgende erna.

Volgens veel recensie's is met Spectre "de oude James Bond weer terug". Daar ben ik het compleet mee eens. Spectre was een stuk luchtiger dan de andere drie films met Daniel Craig (Casino Royale, Quantum of Solace en Skyfall). De humor is weer wedergekeerd, de charmante vrouwenverslinder is weer in actie en er worden weer velen landen bezocht. Daarnaast speelt de ultieme vijand van James Bond een grote rol, Spectre, en ook M, Moneypenny en Q lijken in ere hersteld. Maar vooral James zelf is weer de oude. In Skyfall kwamen we voor het eerst een deel van Bond's geschiedenis te weten en leerden we een donkere en zwakkere kant achter hem kennen. In Spectre is Bond weer in topvorm.

Ook leuk zijn de kleine verwijzingen/referenties naar oude James Bond-films, die soms bijna niet te zien zijn (waarschijnlijk heb ik er genoeg gemist). Zo zien we de witte kat uit From Russia With Love, het kostuum in het begin uit Live And Let Die, een treinreisje als in From Russia With Love en de klassieke Aston Martin (en natuurlijk schurk Spectre zelf). Christoph Waltz is een geniale schurk. Mysterieus, intens en angstaanjagend. Het beste aan Spectre zijn eigenlijk de prachtige shots. Het is overduidelijk dat over elk shot ontzettend goed is nagedacht, waardoor alleen de beelden op zich al een fantastische ervaring zijn.

Hoewel ik Spectre ontzettend tof vond; vooral de prachtige steden, de teruggekeerde sfeer en de grote hoeveelheid actie, moet ik toegeven dat Skyfall een diepere indruk op me achterliet. Skyfall was meer in de sfeer van de donkere en intense films die nu vrij "hip" zijn (à la de films van Christopher Nolan (Dark Knight-trilogie, Inception, Interstellar). Niet echt de klassieke James Bond film, maar toch ontzettend gaaf. Ik realiseer me dat de James Bond-films natuurlijk trouw moeten blijven aan het origineel, wat nu ontzettend goed is gedaan, maar na Skyfall was de overgang toch apart.

Ik hoop dat Daniel Craig er nog niet mee ophoudt, ondanks de geruchten (al zou het ook kunnen dat onze huidige Bond gewoon meer geld wil), maar ik weet zeker dat de volgende Bond film ook weer ontzettend tof wordt. Ik kan niet wachten. Overigens kan ik ook niet wachten om Spectre opnieuw te bekijken. Ik moet deze film minimaal nog één keer zien om 'm goed te kunnen verwerken.