Truly deserving of the accolade Modern Classic, Donna Tartt's novel is a remarkable achievement - both compelling and elegant, dramatic and playful.
-Shoplog (incl. foto's van het boek)
Een paar jaar geleden zag ik The Secret History overal voorbij komen. Op dat moment dacht ik echter dat de gehele titel "The Secret History of Donna Tartt" was (de zwarte cover van de Penguin editie was blijkbaar te misleidend voor mij) en ik herinner me dat ik dacht: wie is deze Donna Tartt? Ik ken haar niet, dus waarom zou ik een biografie van haar willen lezen. Achteraf gezien ontzettend dom maar ook vrij hilarisch, want The Secret History is in werkelijkheid een fictieboek geschreven door schrijfster Donna Tartt. Hier kwam ik overigens pas achter toen The Goldfinch van Tartt uitkwam en ik de naam weer voorbij zag komen.
“One likes to think there's something in it, that old platitude amor vincit omnia. But if I've learned one thing in my short sad life, it is that that particular platitude is a lie. Love doesn't conquer everything. And whoever thinks it does is a fool.”
De sfeer in The Secret History is ontzettend verslavend en intens. Terwijl je leest over een groep studenten die samen op de campus van een elite universiteit leven, terwijl ze elkaar steeds beter leren kennen, raak je zelf steeds meer betrokken bij de personages. Het voelt alsof je deel uitmaakt van deze groep. Zo raakte ik geïrriteerd na bepaalde beslissingen, vond ik het heerlijk als "we" een rustig en soms mysterieus weekend doorbrachten in het buitenhuis van Francis en werd ik steeds nieuwsgieriger naar de ware aarden van deze studenten. In de eerste pagina's van het boek lees je dat één van de leden van de groep is vermoord. Alsof dat nog niet dramatisch genoeg is, blijkt de groep ook nog eens verantwoordelijk te zijn. Langzaam maar zeker ontdek je wat er is gebeurd en al lezende vergeet je bijna wat je ook alweer probeert te ontdekken.
“Beauty is terror. Whatever we call beautiful, we quiver before it."
Ik lees vrijwel nooit mysterieuze boeken in deze trant, waardoor The Secret History vrij uniek aanvoelde voor mij. Ik vond de spannende sfeer en mysterieuze verhaallijn fantastisch. Je weet wat er is gebeurd, dus je raakt geïntrigeerd in de aanloop ernaartoe. Bovendien vond ik de schrijfstijl ontzettend goed; Donna Tartt schrijft prachtig. Elk woord en elke zin is goed overdacht. Dit kan er overigens ook voor zorgen dat het boek te langzaam of langdradig wordt, maar voor mij werkte het.
"In the third week of April, when the lawns were green as Heaven and the apple blossoms had recklessly blown, I was reading in my room on a Friday night, with the windows open and a cool, damp wind stirring the papers on my desk."
Ik gaf dit boek vier sterren op Goodreads ★★★★
Spannend en mysterieus, indeed!
BeantwoordenVerwijderen