Mijn Jaar In Boeken 46-50

Eind september hadden vriendlief en ik een tripje naar Parijs gepland, en in één van de stadsgidsen stond een literatuur top tien draaiend om Parijs. Ik besloot ter voorbereiding en om in de sfeer te komen hier enkele boeken uit te lezen, en andere aan de stad-gerelateerde boeken, zoals The Hunchback of Notre Dame, The Da Vinci Code en een biografie over Leonardo da Vinci (later, net voor het tripje, las ik ook nog A Tale of Two Cities en Les Miserables). Daarnaast ging ik in augustus op vakantie naar Griekenland, en ook daar besloot ik enkele toepasselijke boeken te lezen, zoals Circe and the Cyclops en Circe; beide Griekse mythes.

Een ode aan Parijs en al diens historische gebouwen. The Hunchback of Notre Dame / Notre Dame de Paris draait om de schoonheid van France hoofdstad; het boek bevat gedetailleerde hoofdstukken over de architectuur, de geschiedenis en de straten van Parijs. Het dramatische verhaal over Esmeralda, Quasimodo, Phoebus en Frollo voelt als een achtergrond verhaal; echter, wel een onwaarschijnlijk intens achtergrondverhaal dat een diepe indruk achterlaat. Een mooi maar verdrietig boek, die ik in de toekomst zeker nogmaals wil lezen. Overigens, ik vond de Disney film adaptie ook altijd al heel verdrietig, maar in vergelijking met het boek is dat echt a walk in the park.

'On the face of this aged queen of our cathedrals, by the side of a wrinkle, one always finds a scar. Tempus edax, homo edacior; which I should be glad to translate thus: time is blind, man is stupid.'

Ik heb weer genoten van deze Dan Brown. Ik denk dat The Da Vinci Code mijn eerste Dan Brown ooit was, en ik ben er ook nu weer doorheen gevlogen. Heel veel feitjes over Parijs, Leonardo da Vinci, andere kunst en religie. Geen fantastische literatuur, maar deze boeken zijn altijd heerlijk verslavend.

“History is always written by the winners. When two cultures clash, the loser is obliterated, and the winner writes the history books-books which glorify their own cause and disparage the conquered foe. As Napoleon once said, 'What is history, but a fable agreed upon?”

Walter Isaacson heeft bestseller biografieën op zijn naam staan als Steve Jobs, Einstein: His Life and Universe en Benjamin Franklin: An American Life. Nog niet eerder heb ik een boek van hem gelezen, maar toen ik Leonardo da Vinci, zijn nieuwe boek van eind 2017, voorbij zag komen in Storytel besloot ik die te starten. Al snel had ik ook het e-book in mijn bezit (en ik verwacht dat ik het fysieke boek ooit ook nog wel ga kopen), want man o man, wat een boek.

Da Vinci is de echte Renaissance man; hij verdiepte zich in van alles en ogenschijnlijk werd hij ook overal een expert in. We kennen hem momenteel waarschijnlijk het beste als kunstenaar, doordat hij onder andere grootse werken op zijn naam heeft staan à la de Mona Lisa, The Last Supper en Madonna on the Rocks, maar hij was ook liefhebber al dan niet expert van o.a. geometrie, mathematiek en anatomie. Hoewel veel mensen Da Vinci op een voedstuk plaatsen, weet Isaacson hem nog steeds heel menselijk te houden; Da Vinci was namelijk ook iemand die zelden iets afrondde, mogelijk omdat hij onwaarschijnlijk perfectionistisch was, waardoor alleen in de voorbereiding van een project al achterlijk veel tijd ging zitten, maar ook omdat zijn interesse en aandacht continu afwisselde.

Het aller tofste aan dit boek vond ik de verdieping in Da Vinci’s notitieboeken. Da Vinci heeft vanaf een bepaalde leeftijd (ik weet niet meer welke, maar ergens staat mij bij vanaf zijn 27^e oid) continu notitieboeken bijgehouden waarin hij al zijn overpeinzingen noteerde. Eindeloze to-do lijstjes, schetsen, analyses en wetenschappelijke onderzoeken. Het is ontzettend interessant om op een dergelijke manier enigszins in de gedachten van een grootdenker als Leonardo da Vinci te kunnen gluren.

Deze little black classic bevat twee scènes uit The Odysseus van Homerus, het boek waarin we meegenomen worden tijdens de lange tocht van Odysseus na de oorlog in Troje (die wordt beschreven in de Iliad). Ik heb zowel de Odysseus als de Iliad nog nooit volledig gelezen (mooi voornemen voor 2019 misschien?), maar de meeste verhalen ken ik wel. Het verhaal rondom Circe echter nog niet, dus het was fijn deze middels dit kleine boekje alvast te leren kennen. Echter, kleine sidenote; ik heb online gelezen dat deze specifieke vertaling kwalitatief zeer slecht is, dus mogelijk toch verstandig gewoon het volledige boek te kopen.

'You must be Odysseus, man of twists and turns...'

Circe is een hervertelling van het verhaal rondom de gelijknamige mythische Griekse heks. Ik kende dit personage enkel door haar korte aanwezigheid in de Odyssee van Homerus, maar ze is meer: de dochter van Helios, de God van de zon en de machtigste der Titanen. Verbannen door haar krachten, handelingen en denkwijzen. Circe vertelt het hele verhaal, waaronder ook de scène met Odysseus, maar dan vanuit haar oogpunt.

Ik vond dit boek fantastisch en ben er op mijn vakantie in Griekenland (toepasselijk) doorheen gevlogen. Er komen onwijs veel bekende en minder bekende Griekse mythes aan bod, dus het was een leuke manier om weer eens door wat mythologie heen te gaan. Daarnaast was het verhaal van Circe bewonderingswaardig: geboren als een onzeker buitenbeentje dat door de vele jaren heen tot haar ware krachten en eigen stem komt.

"I asked her how she did it once, how she understood the world so clearly. She told me that it was a matter of keeping very still and showing no emotions, leaving room for others to reveal themselves."