Mijn Jaar In Boeken 41-45

What Happened is het boek waarin Hillary Clinton haar kant van de controversiële maar historische presidentiele verkiezingen beschrijft, die ze in een bizarre strijd verloor van de huidige president van de Verenigde Staten: Donald Trump. Ik ben niet persé fan van Clinton, maar de keuze tussen deze twee kandidaten was wat mij betreft snel gemaakt. In dit boek beschrijft ze hoe zij de strijd ervaren heeft; fouten die ze heeft gemaakt, hoe ze er na het verlies weer bovenop kwam en haar blik op de toekomst. Ik vond bepaalde hoofdstukken echt heel interessant, en hoewel ze enkele fouten zeker erkende, vond ik ook dat ze hier en daar toch de verantwoordelijkheid teveel op “de situatie” afschoof. Daarnaast had ik naarmate het boek verder vorderde, steeds vaker het gevoel dat Clinton in herhaling viel. Al met al een interessant boek, en ik ben blij dat ik ‘m gelezen heb; maar ik was ook blij toen ik ‘m uit had.~★★★

“Men aren’t naturally more confident than women. We tell them to believe in themselves, and we tell women to doubt themselves. We tell them this in a million ways, starting when they’re young.”

Na het zien van de film –één van mijn favoriete, al dan niet favoriete, Marvel film(s) tot nu toe-, was ik gelijk benieuwd naar de comics. Aangezien al deze Marvel helden momenteel ongekend populair zijn, worden veel oude comics opnieuw in verzamelingen uitgebracht of worden helden in nieuwe jasjes gestoken. Ik kocht dus Black Panther, Book 1: A Nation Under Our Feet, waarin verzameld zitten; Black Panther 1-4 en Fantastic Four (1961) 52. ~★★★

Lisey’s Story las ik jaren geleden voor de eerste keer; volgens mij was het één van mijn eerste aanrakingen met Stephen King. Het enige wat ik nog weet is dat ik toen door dit boek heengevlogen ben; een vrouw die de mysterieuze en gevaarlijke fantasiewereld van haar overleden man moet betreden, om zijn overgebleven demonen te ontsnappen.

Ik vond het boek deze tweede keer aanzienlijk minder pakkend, maar dat zou ook kunnen komen door mijn hoge verwachtingen… Hoe dan ook, komen we alsnog uit op een gemiddelde rating van vier sterren. ~★★★★

Een gedichtenbundel van Melissa Lee-Houghton, gepubliceerd in 2016. Eerlijk is eerlijk, ik was niet echt onder de indruk; er zaten mooie gedichten tussen, maar de meeste bleven niet bij me hangen of ik kon me er niet mee identificeren. Nop, not for me. ~★★

Don’t judge a book by its cover, wordt wel eens gezegd; Why I Am Not A Feminist heb ik daarentegen gekocht vanwége de cover. Door de opvallende en uitgesproken tekst op de voorkant was mijn nieuwsgierigheid gelijk gewekt. Hoewel, het boek bleek uiteindelijk niets voor mij te zijn; dus mogelijk was het toch beter geweest als ik wat meer aandacht aan die uitspraak had besteed…

Dit non-fictie boek begon heel goed; ik vind het heel interessant om te lezen over de huidige representatie van feminisme, en hoe we de huidige beweging begrijpelijker kunnen maken. Daarnaast vind ik het ook –net zoals de schrijfster van dit boek- ontzettend jammer dat er blijkbaar behoorlijk wat feministen zijn die de noodzaak voelen om een disclaimer te geven wanneer ze toegeven dat ze feminist zijn; “Ja, ik ben een feminist. Maar ik ben niet zo’n mannenhater hoor! Geen zorgen! Ik scheer mijn oksels en armen nog steeds!” (of nog erger, vrouwen die claimen géén feminist te zijn vanwege deze redenen). Maar hoe verder ik vorderde in dit boek, hoe minder ik me erin herkende; het voelde bijna neerbuigend. Sommige statements waren voor mijn gevoel ontzettend hypocriet. Ja, ik was het eens met meerdere gedachten erachter, maar het is niet zo zwart en wit als in dit boek geschreven staat. ~★★

“If by declaring myself a feminist I must reassure you I am not angry, I pose no threat, then feminism is definitely not for me. I am angry. And I do pose a treat.”