Mijn Jaar In Boeken 31-35

Weer drie non-fictie boeken (ik moet eens kijken hoe de verhoudingen zijn aan het eind van dit jaar, maar voor mijn gevoel heb ik bovengemiddeld veel non-fictie gelezen), waarvan twee biografieën van de hilarische maar vooral ontzettend intelligente Stephen Fry. Een boek over de quarterlife crisis. Een horror boek van Stephen King, die ik zeer toepasselijk las op mijn vakantie in Ibiza en mogelijk één van mijn favoriete boeken van het jaar is. En tot slot, Wonder; een mooi en verslavend boek over een jongen met een gezichtsmisvorming.

Een vriendin/collega kocht en las Wonder van R.J. Palacio en nam ‘m de dag daarop gelijk mee naar het werk; deze moest ik lezen. Een verhaal over een jongetje met een gezichtsmisvorming, die gewoon heel graag normaal wil zijn. Hartverwarmend, mooi, pijnlijk, treurig en verslavend; ik ben hier werkelijk doorheen gevlogen. Had nooit gedacht dat dit iets voor mij zou zijn, maar vond het een ontzettend mooi boek. ~★★★★

Eerder dit jaar las ik Mythos van Stephen Fry, en na enkele video’s te hebben gezien waarin hij over dit boek praatte, werd ik steeds nieuwsgieriger naar Stephen Fry als persoon. Fry komt over als een ontzettend ironische, welbespraakte maar vooral ook intelligente man. In Leuven kwam ik in een tweedehands boekenwinkel Moab Is My Washpot tegen, zijn eerste biografie waarin hij de eerste twintig jaar van zijn leven op een hilarische manier heeft beschreven. ~★★★

"It's not all bad. Heightened self-consciousness, apartness, an inability to join in, physical shame and self-loathing -they are not all bad. Those devils have been my angels. Without them I would never have dissappeared into language, literature, the mind, laughter and all the mad intensities that made and unmade me."

Een jongetje wordt gruwelijk vermoord en al snel wijst het bewijs één persoon aan als dader aan; de in de kleine gemeenschap zeer populaire en bekende Terry Maitland. Maar Terry heeft het niet gedaan; hij heeft een alibi. Een onderzoek begint om de onderste steen boven water te halen, maar dan blijkt dat de feiten elkaar tegenspreken; dit kán gewoon niet. Of is er meer aan de hand...
Ik las The Outsider tijdens mijn vakantie in Ibiza, dus ik ben er in een week doorheen gevlogen. Voor mij was dit weer één van de betere Kings; ergens deed het verhaal me ook wel een beetje herinneren aan It. Ontzettend spannend én verslavend; just the way I like it. ~★★★★★

"I would like to believe in God,” she said, “because I don’t want to believe we just end, even though it balances the equation—since we came from blackness, it seems logical to assume that it’s to blackness we return. But I believe in the stars, and the infinity of the universe. That’s the great Out There. Down here, I believe there are more universes in every fistful of sand, because infinity is a two-way street.”

The Fry Chronicles is Fry's tweede biografie en het vervolg op Moab Is My Washpot. Ik heb hier net zoveel van genoten; humoristisch, intelligent en met een goeie dosis zelfspot. ~★★★★

“There are young men and women up and down the land who happily (or unhappily) tell anyone who will listen that they don’t have an academic turn of mind, or that they aren’t lucky enough to have been blessed with a good memory, and yet can recite hundreds of pop lyrics and reel off any amount of information about footballers. Why? Because they are interested in those things. They are curious. If you are hungry for food, you are prepared to hunt high and low for it. If you are hungry for information it is the same. Information is all around us, now more than ever before in human history. You barely have to stir or incommode yourself to find things out. The only reason people do not know much is because they do not care to know. They are incurious. Incuriosity is the oddest and most foolish failing there is.”

Fuck The Quarterlife Crisis is een steeds bekender begrip; twintigers die steeds meer keuzestress ervaren, last hebben van identiteitscrisissen en door het aankomende dertigerschap steeds meer stress ervaren mbt of ze wel op het goede pad zitten. Door druk en verwachtingen vanuit de maatschappij (je moet ambitieus zijn, carrièregericht, studeren maar daarboven op ook een druk sociaal leven hebben) waar we vervolgens vooral zélf van vinden dat we daaraan moeten voldoen, kampen veel twintigers met deze problemen. Ik kwam Fuck The Quarterlife Crisis tegen op social media, geschreven door een Nederlandse dame die toevallig dezelfde studie als ik heeft gevolgd (en aan dezelfde universiteit). Ik vond het een interessant boek; de schrijfstijl is snel, fijn en luchtig en aan herkenbare anekdotes geen tekort. Leuk boek. ~★★★