In "Casino Royale", the first of Fleming's 007 adventures, a game of cards is James Bond's only chance to bring down the desperate SMERSH agent Le Chiffre. But Bond soon discovers that there is far more at stake than money.
-Tekst: BookDepository
-Boeken Shoplog (incl. foto's van het boek)
Ik ben gek op de James Bond-films; ik heb ze de afgelopen jaren allemaal bekeken en vorig jaar ben ik zelfs met mijn vriend naar de expositie in Amsterdam gegaan (Designing 007; 50 years of Bond style). Toen ik op een prachtige collectie van alle boeken stuitte op de BookDepository, was mijn interesse in de boeken gewekt (ja, ik ben een sucker for packaging in die mate). Aangezien ik nogal een boekenworm ben, is het eigenlijk ook vrij logisch dat ik op ten duur de originele boeken van Ian Fleming ging lezen, waar de films op gebaseerd zijn. Dus zo geschiedde, beginnend met het eerste boek in de serie, gepubliceerd in 1953, Casino Royale.
"Mine’s Bond – James Bond."
In Casino Royale worden we
geïntroduceerd met het personage James Bond: een 00 agent ("double
o"), namelijk 007, werkend voor MI6, de Britse geheime
dienst. De 00 sectie is de elite van de secret service met
agenten die in het bezit zijn van "a licence to kill";
de bevoegdheid om iemand in het veld te mogen doden. Bond ontvangt
een opdracht: hij moet Le Chiffre overtroeven in het casino, een
agent van SMERSH en de villain in dit boek, in
het Casino Royale in Frankrijk. Om deze missie te volbrengen krijgt
Bond assistentie van Mathis, die tot de geheime dienst van Frankrijk
behoort, en Vesper Lynd van de Britse geheime dienst.
"The villains and heroes get all
mixed up. Patriotism comes along and makes it seem fairly all right,
but this country-right-or-wrong business is getting a little
out-of-date. Today we are fighting communism. Okay. If I'd been alive
fifty years ago, the brand of conservatism we have today would have
been damn near called communism and we should have been told to go
and fight that. History is moving pretty quickly these days and the
heroes and villains keep on changing parts."
Voor mij lag de aantrekkingskracht van
Casino Royale in de sfeer. Ian Fleming heeft ontzettend veel aandacht
besteed aan de details; je leest over het pak wat James draagt, over
het merk auto dat hij rijdt en in welke specifieke uitgave, over de
gordijnen die in de kamer hangen en over de regels en strategieën
van het kansspel baccarat. Ik begrijp dat sommige mensen dit heel
langzaam en saai kunnen vinden, maar voor mij was dit heerlijk om te
lezen; ik kwam echt in de wereld van James Bond terecht. Daarnaast
vond ik alle kleine "spion"-details, waarvan ik betwijfel
of ze ook maar enigszins gebaseerd zijn op feiten, erg
vermakelijk. Zo legt Bond altijd een haar over zijn lades heen, zodat
hij achteraf kan zien of de lade is geopend door iemand toen hij weg
was (dan is de haar namelijk gevallen). Dit zie je ook terug in de
oudere James Bond-films met Sean Connery.
“A dry martini,' he said. 'One. In a
deep champagne goblet.' ...
Just a moment. Three measures of
Gordon's, one of vodka, half a measure of Kina Lillet. Shake it very
well until it's ice-cold, then add a large thin slice of lemon-peel.
Got it?”
Wat me minder beviel, was de extreem
seksistische en vrouwonvriendelijke kant van Bond. James heeft
verschillende monologen in zijn hoofd over de domheid van vrouwen en
dan voornamelijk met betrekking tot Vesper (een klein voorbeeldje in
de quote hieronder). Op een bepaald moment in het boek, wanneer
Vesper is ontvoerd, heeft hij een soort gesprek met zichzelf waarin
hij aangeeft dat het haar eigen schuld is en dat hij haar zeker zal
opofferen in het belang van de missie, mocht het daartoe komen. James
Bond mag dan een charmante vrouwenversierder lijken in de films; in
het boek is hij een brute, koude en soms zelfs wrede seksist. Gezien
het feit dat dit boek zestig jaar geleden is gepubliceerd en vrouwen
toen nog niet werden bekeken en behandeld zoals nu, nam ik de
seksistische stukjes voor lief. Maar ik kan niet zeggen dat het mijn
mening wat betreft het karakter van Ian Fleming ten goede heeft
gedaan.
"And then there was this pest of a
girl. He sighed. Women were for recreation. On a job, they got in the
way and fogged things up with sex and hurt feelings and all the
emotional baggage they carried around. One had to look out for them
and take care of them.
"Bitch," said Bond, and then
remembering the Muntzes, he said "bitch" again more loudly
and walked out of the room."
Casino Royale was een vermakelijk en
makkelijk boek om te lezen. Ik ben er werkelijk doorheen gevlogen. Ik
vond de sfeer fantastisch, het verhaal was pakkend en ik ben zeker
benieuwd naar het volgende deel in de serie. De martel scène die ook
in de gelijknamige film adaptatie van 2006 voorkomt is episch (en
vrij intens). Het enige wat me stoorde was de vrouwonvriendelijke
kant van Bond, maar je kan niet alles hebben.
"People are islands. They don't
really touch. However close they are, they're really quite
separate."
Ik gaf dit boek vier
sterren op Goodreads ★★★★
Ik ben ook wel nieuwsgierig naar de boeken, al is het alleen maar om erachter te komen of de films een beetje overeenkomen. Alleen dat vouwonvriendelijke zou me best wel kunnen storen denk ik. Fijne review!
BeantwoordenVerwijderenNog nooit gelezen of gezien, oeps!
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog nooit de film gezien en nog nooit het boek gelezen het klinkt wel erg leuk nu ik sit lees!
BeantwoordenVerwijderenDit*
VerwijderenJeetje, gelukkig zie je dat vrouw onvriendelijke niet terug in de films. Boeken trekken mij meer aan dan films, maar ik weet nu niet zo zeker of ik de boeken van Ian wel wil lezen...
BeantwoordenVerwijderen