Een vriendinnetje vroeg het me laatst toen we in een gesprek waren over haar verhuizing van het ene appartement naar het andere: "En jij? Nog geen plannen om uit huis te gaan? Misschien met je vriend ofzo?" Deze vraag krijg ik vaak. En met vaak, bedoel ik ook écht vaak. Of opmerkingen als, "Maar jij woont nog thuis, daar weet je eigenlijk nog niets van." Ik ben 21, ik heb al dik drie jaar een vriend en ik studeer in een andere stad dan ik woon. Dit lijken dé drie redenen waarom ik eigenlijk volgens velen al lang uit huis zou moeten zijn.
Home is where the heart is
Waarom woon ik dan eigenlijk nog thuis? Ten eerste vanwege de kosten. Uit huis gaan kost helaas nogal wat, en zelfs met de verhoogde studiefinanciering als je op jezelf woont, zou ik een stuk meer moeten gaan werken of een stuk minder moeten gaan kopen. Of nog erger, ik zou moeten gaan lenen. Ik wil geen van deze drie dingen dus het simpelste antwoord is dan: niet uit huis gaan. Als het even kan wil ik in ieder geval thuis blijven wonen tot ik mijn studie heb afgerond, wat hopelijk nog maar twee jaar is (dit jaar mijn bachelor afronden en dan mijn master). Daarnaast heb ik het heel goed thuis. Er wordt voor me gekookt (ik haat koken), er worden boodschapjes voor me gedaan en zo goed als het hele huishouden loopt zonder mij (die enkele keer vaatwasser in- en uitruimen, tafel afruimen en mijn eigen bed opmaken wegen niet echt zwaar). Ik hoef mijn was normaal gesproken niet eens zelf te doen. Daar bovenop kan ik het ook heel goed vinden met mijn ouders. Ik mag doen wat ik wil en als ik advies wil, zijn ze maar een verdieping van me verwijderd. Daarnaast zijn ze ook nog eens verrekte handig als ik door spinnen in de badkamer bejaagd word.
Tuurlijk, ik heb er soms wel behoefte aan om mijn eigen plekje te hebben. Of vooral, een plekje van mijn vriend en mij samen. Nu zijn we heel afhankelijk van tijden. Hij woont niet ver weg maar ook niet om de hoek, dus ik ga er niet voor een uurtje langs. Daarnaast moet hij hele dagen naar school dus de avonden en het weekend zijn de enige momenten dat we kunnen daten. Alleen voetbalt hij ook twee avonden in de week en ik werk de hele zaterdag. Als ik dan op zaterdagavond wil stappen en hij op zondagmiddag moet voetballen, zie ik hem niet eens. Soms heb je er gewoon behoefte aan om je verhaal te doen. Al is het maar even kort. Dan zou het heerlijk zijn om samen te wonen. Maar daar tegenover: misschien blijf ik wel mijn hele leven samen met hem (I know, ik denk wel heel ver vooruit). Waarom zou ik dan nu gaan haasten om met hem samen te wonen? Ik zou juist moeten genieten van de "vrijheid" die ik nu nog heb.
Mind your own business
Veel van mijn vriendinnen vinden het misschien onvolwassen of onzelfstandig van me dat ik nog thuis woon, maar dat is niet mijn probleem. Ja, ik ben de enige van al mijn vrienden die nog thuis woont. But I don't mind. Ik heb geen lening, ik doe precies wat ik wil en ik kan goed opschieten met mijn ouders. Voor mijn gevoel mis ik niets. Ik heb nog genoeg tijd om op mezelf te wonen.
Ik heb tot mijn 26e thuis gewoond en had het echt niet anders gewild. Ik woonde en studeerde in Amsterdam, dus dat maakte het wel makkelijker. Maar inderdaad, vaak krijg je dan commentaar als 'ja maar wil je niet zelfstandig worden?'. Het heeft naar mijn mening niets met zelfstandigheid te maken, maar meer met het feit dat het in Nederland blijkbaar een 'must' is geworden om uit huis te gaan. Veel vrienden hadden het dan over de vrijheid die ze thuis niet hadden en nu wel.. of dat ze nu iedere avond uit konden bij wijze van. Voor mij hoefde dat allemaal niet. Daarnaast heb ik een vrij goede band met mijn moeder. Ik zat dus niet echt te springen om vroeg uit huis te gaan. Vrienden zeiden dan altijd 'ja maar wat als er op sollicitatiegesprekken naar wordt gevraagd, wat zeg je dan?'. Dan zeg je de waarheid. Dat je niet mee hoeft te gaan met de menigte maar je eigen ding hebt gedaan. En dat dat gewoon prima is!
BeantwoordenVerwijderenDoe gewoon je eigen ding. Your business is nobody else's business ;)!
Ik ben het met je eens, het is bijna de norm om op een bepaalde leeftijd uit huis te gaan en als je dat niet doet dan is het ineens fout. Ja komt goed :) X
VerwijderenIk herken mij zo in dit verhaal, omdat ik nog geen fulltime baan heb kan ik ook nog niet alleen gaan wonen. Voordeel van thuiswonen is ook je kan nog steeds beetje bij beetje sparen. Als je het goed hebt met je ouders en zij vinden het niet erg waarom niet? Ook is het niet zo dat je niet volwassen kan zijn als je nog thuis woont hoor. Ik doe al mijn dingen zelf, ik betaal al mijn dingen zelf (behalve nu het eten en woning kosten dan) maar voor de rest ben ik een prima jongvolwassen vrouw =)
BeantwoordenVerwijderenIk vind me zelf soms zelfs nog volwassener dan vriendinnen die ik heb. Hoewel ik het natuurlijk ontzettend goed heb en ook nog best verwend word, werk ik hard en daarnaast moet ik zelf mee betalen aan mijn studie. Ik heb genoeg vriendinnen die wel uit huis zijn maar níet werken en bij wie mammie en pappie wel de kamer, boodschappen, studie en de hele mikmak betalen. Zo kan ik ook wel uit huis gaan ja ;) X
VerwijderenNiets mis mee als je goed kunt oipschieten met je ouders. Ik ben door omstandigheden (plotseling overlijden van één van mijn ouders) ook wat langer thuisgebleven dan ik had gepland maar uiteindelijk komt het allemaal wel goed, realiseer je echter wel dat er wat betreft het huishouden wel een keer een einde komt aan de pret dus leer wel alles dus meer meehelpen in huis is een goede om het allemaal te leren. ;)
BeantwoordenVerwijderenDe reden van je thuisblijven is natuurlijk ontzettend erg maar inderdaad, uiteindelijk komt het wel goed. En ja, dat realiseer ik me heel goed ;) Mijn ouders zijn vaak genoeg weg of op vakantie en dan moet ik toch ineens naast mijn studie en werk ook het huishouden doen, en hoewel dat soms even wennen is, vind ik het ook niet erg. Dan merk ik pas weer hoeveel mijn ouders doen ;) X
VerwijderenAh, voor ieder wat anders toch. Wat voor jou werkt hoeft voor de ander niet te werken en andersom! Ik ben blij dat je nog lekker thuis zit en je band kan blijven ontwikkelen met je ouders. Ook erg belangrijk!
BeantwoordenVerwijderenMijn vriend is 25 en woont ook nog thuis, ik ben net 18 en woon alleen. Had het graag anders gewild, maar dingen gaan zoals ze gaan. Gewoon nog lekker thuis blijven wonen zolang het gaat en het voor jou goed voelt en je al helemaal niets aantrekken van wat anderen vinden! ;)
BeantwoordenVerwijderenHet is helemaal niet erg om nog thuis te wonen. Als het prima gaat en je nog helemaal geen zin hebt om uit huis te gaan, waarom zou je het dan doen? Ik vind het ook nog heerlijk thuis!
BeantwoordenVerwijderenMooi om te lezen ik ben wel bezig om op mezelf te gaan:)
BeantwoordenVerwijderenOoh herkenning alom, deze vraag krijg ik ook zó enorm vaak! Ik kan het niet helpen dat ik meestal meteen in de verdediging schiet, omdat in die vraag vaak ook al een veroordeling schuilt; je bent onzelfstandig, lui, een moederskindje of zelfs saai. Eh.. Wat?! Ook al weet ik dat er meer zijn zoals ik, toch vind ik het fijn om jouw verhaal te lezen. Knap hoe jij hier mee omgaat!
BeantwoordenVerwijderenOverigens ben ik nu wel op zoek naar een appartementje (ik ben 24), want ik ben afgestudeerd en heb eindelijk een baan! :-)
Ik kan me hier zó in vinden. Die veroordeling zit er indeed bijna altijd in en ik ben het er totaal niet mee eens.
VerwijderenEn wat ontzettend tof dat je een baan hebt. Gefeliciteerd! Succes met je zoektocht naar een appartementje. Ik hoop dat je snel wat vindt en er lekker van kan gaan genieten ;) X
Ik vind het een beetje onzin om mensen te veroordelen omdat ze wel of niet op zichzelf wonen. Zelf ben ik op mijn 20ste uit huis gegaan, maar dit was gedwongen aangezien mijn ouders gingen emigreren en ik absoluut hier wilde blijven. Dat was in het begin erg wennen en ik kwam nog op een nare plek te wonen ook. Nu ben ik 21 en woon ik ongeveer een half jaar samen met mijn vriend, wat ik erg fijn vind en we hebben ook echt een fijn huisje :) Denk dat veel mensen die vroeg uit huis gaan hier niet veel keus in hadden. Dat is natuurlijk geen reden om iemand als jou, die een fijne thuissituatie heeft te veroordelen, ik zou zeggen: geniet er van!
BeantwoordenVerwijderenDaar ben ik me van bewust, maar de vrienden die ik heb -en waar ik het dus over heb- hadden hier wel een keuze in en zien het dus als een "besluit van zelfstandigheid" (ondanks het feit dat de meesten hun kamer/app niet eens zelf hoeven te betalen). Heerlijk dat je nu met je vriend samen woont :) Geniet ervan! X
VerwijderenOf je het huis uit gaat en hoe oud je dan bent, hangt volledig van je situatie af, vind ik. Ik werd ook min of veroordeeld door mijn uithuiswonende vriendinnetjes toen ik op mijn 20e nog thuis woonde. En toen ik vervolgens besloot in één klap te gaan samenwonen met mijn liefje-van-toen-drie-maanden was het natuurlijk óók niet goed. Maar onze persoonlijke situatie zorgde dat het (gemakkelijk) kon en ik kon van mijn stufi de huur betalen, dus waarom niet? Nu zijn we drie jaar verder en ben ik nog steeds blij dat ik het destijds zo heb gedaan, al snap ik ook wel dat er een heleboel mensen zijn die het nog steeds veroordelen dat ik nooit "alleen" heb gewoond. Ach ja, ieder z'n ding! Jij weet zelf het beste wanneer de tijd rijp is om je eigen stekje te gaan zoeken!
BeantwoordenVerwijderenMensen zullen toch altijd wel een oordeel hebben. Ik denk niet dat echt "alleen" wonen noodzakelijk is om "jezelf te leren kennen". Samenwonen is nou eenmaal een stuk makkelijker en goedkoper, dus ik kan me goed voorstellen dat je dan voor die keuze gaat. En inderdaad :) X
VerwijderenWat vreemd dat mensen zo reageren! Ik ben heel jong op mijzelf gaan wonen, maar ik zou dit niet perse aanraden. Zolang jij je er prettig bij voelt, gewoon lekker thuis blijven! :)
BeantwoordenVerwijderenwel apart dat andere mensen voor je proberen te beslissen dat je uit huis moet,iniedergeval zo zie ik dat.
BeantwoordenVerwijderenals je het nog gewoon heel fijn hebt thuis,waarom niet ?
ik ben bijna 18 en wil heel graag uit huis,maar ik heb ook niet de financiele dingen om dat te doen,ik heb geen vriend met wie ik kan samenwonen en dan zou ik dus nóg meer moeten bezuinigen dan een stel dat zou gaan samen wonen,dat vind ik echt jammer want ik lig altijd over hoop met mijn ouders en zou dus niks liever willen dat het huis uit gaan.maar bij ons is het ook zo : zodra ja 18 bent zoek je meteen een huisje en zodra je dat gevonden hebt moet je het huis uit gaan,alleen ik vind het belachelijk dat het zoveel kost kost,en ik vertik het ook om te lenen.
want stel dat je na je studententijd een huisje wil kopen ?
dat zal dan waarschijnlijk niet lukken !
maar als je nog lekker thuis kan wonen,waarom niet ? :)
Ik zou niet willen zeggen dat ze voor me willen beslissen, maar ze vinden mijn keuze om thuis te blijven in ieder geval wel apart. Vervelend dat je zo graag wil maar niet kan, het kost inderdaad een hoop. Als ik de financiële middelen had, zou ik ook al lang op mezelf wonen, maar wat jij ook zegt: ik wil na mijn studententijd wel wat leuks kopen/huren en als je dan met een hoop schulden zit, gaat dat ook niet. X
VerwijderenIk vind 21 helemaal niet te oud om nog thuis te wonen! De meeste die ik ken blijven tot hun 22-24 thuis wonen vanwegen de kosten. Verstandig van je om nog even te sparen! Laat je vrienden maar zagen, jij bent degene die het waarschijnlijk makkelijker gaat hebben dan hun later.
BeantwoordenVerwijderenx Jana