Mijn Jaar In Boeken 56-60

Na mijn tripje naar Griekenland, vervolgde ik mijn voorbereiding voor mijn tripje naar Parijs; ik las twee klassiekers, die zich afspelen in en rondom Parijs; ten eerste het meer dan 1200 pagina tellende Les Misérables van Victor Hugo, en ten tweede A Tale of Two Cities van Charles Dickens. Daarnaast last ik drie non-fictie boeken.

Vorig jaar las ik Sapiens: A Brief History of Humankind, van Yuval Noah Harari, een non-fictie boek over de geschiedenis van de mensheid die mij werkelijk weg heeft geblazen. Dit boek liet zo'n gigantische indruk op mij achter, dat ik niet anders kon dan het nieuwe boek ook op te pakken. Homo Deus gaat niet over het verleden, maar over het heden. ~★★★★

'Yes, a big asteroid will probably hit our planet sometime in the next 100 million years, but it is very unlikely to happen next Tuesday. Instead of fearing asteroids, we should fear ourselves 

For Homo sapiens has rewritten the rules of the game. This single ape species has managed within 70,000 years to change the global ecosystem in radical and unprecedented ways. Our impact is already on a par with that of ice ages and tectonic movements. Within a century, our impact may surpass that of the asteroid that killed off the dinosaurs 65 million years ago.'

De DAF van mijn Vader gaat over het Nederland ná de Tweede Wereld Oorlog; over de maatschappij en diens veranderingen aan de hand van de DAF. Ik vond het een interessant blik in de afgelopen honderd jaar, die waarschijnlijk nog veel interessanter en vooral herkenbaarder is voor de mensen die in de jaren vijftig, zestig en zeventig zijn opgegroeid. ~★★★

Een onderdeel van mijn literaire voorbereiding voor mijn tripje naar Parijs, aangezien één van die twee grote steden in A Tale of Two Cities Parijs is (de andere is Londen). Net zoals Les Misérables, speelt dit verhaal zich af ten tijde van de Franse Revolutie. Dit boek wijkt af van Charles Dickens’ normale stijl en is een historische roman, en hij beschouwde het zelf als zijn meesterwerk; het beste boek dat hij ooit geschreven zou hebben. Hoewel ik geen Charles Dickens-kenner ben (ik heb verder slechts A Christmas Carol, Dombey and Son en Great Expectations van hem gelezen), ben ik het daar in ieder geval niet mee eens; een goed boek, maar tot nu toe mijn minst favoriete Dickens. Overigens las ik direct hierna het gigantische en gedetailleerde Les Misérables, over dezelfde periode, dus misschien dat dat mijn mening beïnvloed heeft… ~★★★

Dit epische verhaal rondom de Franse Revolutie zou één van de grootste meesterwerken in de literatuur zijn. Notre-Dame de Paris / The Hunchback of the Notre-Dame was slechts een introductie tot Victor Hugo’s schrijf- en dramacapaciteiten, als je het boek vergelijkt met deze 1200 pagina’s tellende Les Misérables. Net zoals in Notre-Dame de Paris voelt het plot soms meer als een achtergrondverhaal tegenover de gedetailleerde beschrijvingen over de Revolutie, de maatschappij en veldslagen. Één van de vetste delen vond ik bijvoorbeeld “Waterloo”; een gigantische beschrijving van de strijd van Napoleon bij Waterloo. Voor het plot had je misschien maar één regeltje nodig, en verder had je alle pagina’s met gemak kunnen skippen zonder ook maar iets te missen, en toch was het fenomenaal. De reden dat ik dit boek vier sterren i.p.v. vijf heb gegeven, is dat ik de laatste 400 pagina’s van het boek de spanning wel een beetje kwijt was en mezelf hier en daar moest forceren het boek te blijven oppakken. Conclusie; het is een meesterwerk, maar wel eentje waar je je tijd in moet willen investeren. ~★★★★

“The daylight of history is merciless; it has the strange and magical quality that, although it is composed of light, and precisely because of this, it casts shadows where once only brilliance was to be seen, making of one man two images, each opposed to the other, so that the darkness of the despot counteracts the majesty of the leader.”

Na het lezen van de biografie over Leonardo da Vinci van Walter Isaacson (die ik werkelijk fantastisch vond), ben ik toch wel een beetje een da Vinci fan geworden; en dus, wilde ik meer weten. Één van de belangrijkste bronnen voor het leven van Leonardo (buiten zijn eigen notitieboeken), is de kleine biografie in Vasari’s boek, geschreven in de 16^e eeuw kort na Leonardo’s dood. Ik ben niet veel wijzer geworden na het lezen van dit boekje, maar ik vond het wel interessant om te lezen hoe hij werd gezien terwijl hij nog leefde. Daarnaast ben ik nu nog meer getriggerd om een remake van zijn journals te lezen (bijvoorbeeld uitgegeven door Oxford Classics).

Conclusie; een interessant klein biografietje over de ultieme Renaissance man. Daarnaast bevat deze Little Black Classis van Penguin ook de biografieën uit Vasari’s boek over Fra Filippo Lippi en Sandro Botticelli. ~★★★★

“In the normal course of events many men and women are born with various remarkable qualities and talents; but occasionally, in a way that transcends nature, a single person is marvelously endowed by heaven with beauty, grace, and talent in such abundance that he leaves other men far behind, all his actions seem inspired, and indeed everything he does clearly comes from God rather than from human art.”