Mijn Jaar In Boeken 51 - 55

Ik moet haast gaan maken; 2018 is net van start, en ik heb mijn updates uit 2017 nog niet af. Bij deze bombardeer ik deze week -de tweede week van 2018- dus tot boekenweekje; er zullen deze week nog vier blogposts online komen met elk vijf korte boeken reviews.

In dit artikel boeken 51 tot en met 56 van 2017: deze las ik in september, nog in mijn weekjes vakantie in Italië. Drie Penguin Modern Classics, één boek van Nederlandse afkomst en één geniaal non-fictie boek; mogelijk het beste boek wat ik dit hele jaar heb gelezen, dat tevens een grote invloed op mij heeft gehad.

Ik denk dat dit de eerste keer is dat ik een collectie korte verhalen vijf sterren gaf, maar damn, dit boek was fantastisch. The Lottery And Other Stories is mijn derde Shirley Jackson -na We Have Always Lived In The Castle en Let Me Tell You- en deze schrijfster blijft gewoon indruk op me maken. Hoewel de verhalen heel kort zijn, soms zelfs slechts enkele pagina's lang, heb je toch continu het gevoel dat je de personages kent; je weet hoe ze denken, hoe ze zich voelen en hoe ze zich zullen gedragen; je kent hun eigenschappen en gewoontes. Dit zijn geen typische horror verhalen, met geesten en moordende clowns, maar verhalen met de angstaanjagende kanten van de mensheid terwijl een kruipend ongemak continu opbouwt. The Lottery is daar een goed voorbeeld van; het begint als een normaal verhaal over een dorpje, maar al snel voel je dat er iets niet klopt... er staats iets ergs te gebeuren.

Damn, I absolutely loved this. ~★★★★★

Vol enthousiasme besloot ik het tweede boek wat ik van Shirley Jackson in mijn koffertje had gestopt, ook maar gelijk te starten.

Ik ben gek op een goed horror verhaal, zeker over een haunted house; maar deze verhalen werken helaas vaker niet, dan wel. The Haunting Of Hill House bouwt de spanning en het ongemak echter fantastisch op, zonder dat "het monster" ooit echt getoond wordt (waar het meestal fout gaat in andere horror verhalen; het eindigt altijd in een anti-climax, omdat het mysterie veel enger is dan de uiteindelijk werkelijkheid). Weer geen poltergeists, geesten of clowns, maar mensen die opgeslokt worden door een huis, met hun eigen angsten, demonen en met elkaar...~★★★★★

"Hill House, not sane, stood by itself against its hills, holding darkness within; it had stood so for eighty years and might stand for eighty more. Within, walls continued upright, bricks met neatly, floors were firm, and doors were sensibly shut; silence lay steadily against the wood and stone of Hill House, and whatever walked there, walked alone."

Ik vond de gelijknamige verfilming van Breakfast at Tiffany's fantastisch toen ik jonger was (inmiddels heb ik de film al jaren niet meer gezien), dus ik was benieuwd hoe het origineel aanvoelde. Dat blijkt zeer gelijk te zijn; dezelfde sfeer, een vrijwel zelfde verhaal en het personage Holly Golightly is beschreven precies zoals ze getoond is. Ontzettend kort verhaal weliswaar, maar ik heb nu wel zin om de film nogmaals te kijken... ~★★★

“You call yourself a free spirit, a "wild thing," and you're terrified somebody's gonna stick you in a cage. Well baby, you're already in that cage. You built it yourself. And it's not bounded in the west by Tulip, Texas, or in the east by Somali-land. It's wherever you go. Because no matter where you run, you just end up running into yourself.” 

Mijn Gevecht van Thomas Dekker was een ontzettende page-turner; ik heb dit boek in enkele uurtjes uitgelezen. Ik heb de legendarische Tour de France met de uitval van Rasmussen en het hele dopingschandaal toentertijd op de voet gevolgd (mijn ouders, zus en ik zaten toen op Terschelling en onze dagen bestonden uit ochtenden strand en middagen Tour kijken met drankjes en hapjes). Thomas Dekker ken ik echter vooral van Expeditie Robinson; ik vond het toen een zeer sympathieke maar vooral ontzettend fanatieke deelnemer. Heel bizar om te lezen hoe het leven van een wielrenner toentertijd was; fietsen, zuipen, seks en vooral heul veul geld er doorheen jassen. ~★★★

100,000 years ago, at least six human species inhabited the earth. Today there is just one. Us. Homo sapiens.

Sapiens: A Brief History of Humankind is precies dat; een non-fictie boek die de geschiedenis van de mensheid beschrijft en hoe we het oppermachtige wezen op aarde zijn geworden (en hoe meedogenloos we daarvoor moesten worden...). Ik vond dit boek onwijs interessant, maar vooral ook heel indrukwekkend. Feitjes over hoe achteloos we omgaan met de planeet, maar vooral met dieren, hebben me echt wel een beetje wakker geschud. Sindsdien ben ik bijvoorbeeld aanzienlijk geminderd met het eten van vlees en ga ik hier veel bewuster mee om. Hoe dan ook, waarschijnlijk één van de beste (al dan niet het beste) boek wat ik in 2017 gelezen heb. Een aanrader voor iedereen.

"To satisfy both optimists and pessimists, we may conclude by saying that we are on the threshold of both heaven and hell, moving nervously between the gateway of the one and the anteroom of the other. History has still not decided where we will end up, and a string of coincidences might yet send us rolling in either direction"