Mijn Jaar In Boeken 61 - 65

We zijn aanbeland bij de laatste elf boeken van 2017... Dit stapeltje boeken las ik vanaf halverwege oktober tot halverwege november. Twee zeer recente boeken -gepubliceerd in 2017- en drie moderne sciencefiction klassiekers, die ik eigenlijk helemaal niet zo interessant vond (dus iemand, vertel me alsjeblieft waarom ik ze tóch alle drie gewoon gelezen heb en niet ben gestopt na het tweede al aanzienlijk minder indrukwekkende boek in deze serie...).

Truth be told, dit boek is op mijn leeslijstje terecht gekomen omdat ik er werkelijk mee dood werd gegooid op social media én omdat ik de cover tof vond (jaja, judging a book by its cover over here). Gelukkig kan ik nu zeggen dat niet alleen de cover The Seven Husbands of Evelyn Hugo tof is.

Het echte verhaal van Evelyn Hugo: één van de beroemdste en mooiste vrouwen ter wereld, met een mysterieus en veelbewogen leven. Ik ben werkelijk door dit boek gevlogen; het verhaal was verrassend en origineel, en vooral de sfeer vond ik heerlijk. Ik heb het meest genoten van de flashbacks (die het grootste deel van het boek bevatten), terwijl de hoofdstukken over het heden me juist teleurstelde; deze voelde zoveel 'jonger' aan (alsin, alsof geschreven voor een jonger publiek). Desondanks toch een leuk en origineel verhaal, waar ik van genoten heb. ~★★★

“I think being yourself—your true, entire self—is always going to feel like you’re swimming upstream.”

Life, the Universe and Everything is het derde boek uit de The Hitchhiker's Guide to the Galaxy serie van Douglas Adams. Eerlijk is eerlijk, vanaf hier begonnen de boeken me eigenlijk een beetje te vervelen. De personages blijven leuk en de humor is ook nog wel vermakelijk, maar dat is het ook wel. ~★★★

Ik heb geen enkele verklaring waarom ik hier aan begonnen ben. Ik vond het derde boek al aanzienlijk minder, dus waarom begin je dan nog aan het vierde boek in de serie. So Long, and Thanks for All the Fish slaat voor mijn gevoel een compleet ander pad in; het grootste deel speelt zich af op Aarde, in tegenstelling tot de voorgaande boeken die vooral draaide om ruimte reizen. Nope. Not for me anymore. ~★★

Lo and behold, ik heb hierna zelfs nog het vijfde boek gelezen, Mostly Harmless. En ja, zoals we allemaal waarschijnlijk al verwacht hadden, heb ik ook hier niet meer van genoten. ~★★

Ik al verschillende boeken van John Green gelezen: van sommige heb ik ontzettend genoten (Looking For Alaska, The Fault in our Stars), en sommige vond ik slechts "meh" (Paper Towns, An Abundance of Katherines). Toch besloot ik vrij snel in Turtles All The Way Down na publicatie te beginnen, en dit boek valt gelukkig in de eerste categorie. Het boek staat vol met mooie quotes, interessante personages en realistische relaties. Ik vond het interessant om een blik te krijgen in de gedachten van iemand met OCD. De verhaallijn was origineel, maar duidelijk niet het belangrijkste in dit boek; Turtles All The Way Down gaat over een persoon die zichzelf en haar problemen leert kennen, de effecten die haar issues op anderen hebben erkent en hier mee probeert te leven. ~★★★★

”The worst part of being truly alone is you think about all the times you wished that everyone would just leave you be. Then they do, and you are left being, and you turn out to be terrible company.”