Mijn Jaar in Boeken 36 - 40

Halverwege het jaar las ik een paar van mijn absolute hoogtepuntjes: The Tidal Zone, Brand New Ancients en Let Me Tell You maken allemaal een grote kans in mijn 2017 top tien te komen. Daarnaast was Let Me Tell You mijn echte kennismaking met Shirley Jackson (van wie ik later dit jaar nog twee andere boeken las...) en ik zou haar bijna als één van mijn favoriete schrijfsters willen beschouwen nu. Goed stapeltje boeken dus...

Paper Girls Vol II van Brian K. Vaughan vond ik net wat minder dan het eerste deel (eerder dit jaar las ik Paper Girls Vol I). Ik weet nog steeds niet helemaal wat er nou werkelijk gebeurt -maar een beetje mysterie in een verhaal is nooit erg-, maarde sfeer was weer top. Ook de kleuren en illustraties maakten mij weer blij. Een toffe serie, maar nogmaals, dit tweede deel vond ik nét wat minder dan haar voorganger; we hebben het sfeervolle verleden verlaten (die juist de Stephen King/Stranger Things vibe met zich meebracht) en zijn aangekomen in een ietwat minder interessante toekomst (of eigenlijk, wat ons betreft heden). Neemt niet weg dat ik het derde deel binnenkort gewoon ga aanschaffen. ~★★★

De cover stond me niet aan en de synopsis op de achterkant van het boek deed het ook niet voor me. Maar iedereen was onwijs enthousiast, dus ik gaf toe; ik gaf toe en ik verloor. Dit boek was fantastisch.

Hoewel de synopsis je mogelijk doet denken dat dit het zoveelste dramatische, overdreven intense boek is, waarbij vrouwen en mannen wereldwijd hun tissues klaar houden omdat het zo'n emotioneel, prachtig en dramatisch verhaal is en blablabla... dat is het niet (al verbaast me het niet als je dat zou denken, want dat is precies wat ik dacht). De schrijfstijl in The Tidal Zone is gigantisch sterk. De thema's zijn zwaar (de dood, ziekte, verlies, sterfelijkheid), maar onwijs goed vertaald in een verhaal, zonder dat ze al te zwaar aanvoelen. Mijn boek zit vol met tabjes bij mooie quotes. Oprecht, één van de beste boeken die ik dit jaar gelezen heb.  ~★★★★★

"Ok, all right, phrases to which we cling, the comfort blankets or blindfolds of our time and place. There is no pre-twentieth-century version of 'OK', which may or may not tell us that it is a modern delusion that normality is not frightening, that it is normal not to be frightened. I personally don't like depressing subjects, people say, as if mortality is a lifestyle choice, disease and violence and sorrow a matter of taste."

Brand New Ancients is het tweede lange gedicht dat ik lees van Kate Tempest. Het bevat heel weinig pagina's en heel weinig woorden, maar is een prachtig verhaal over twee generatie's. Het boekje raakte me net wat minder dan Let Them Eat Chaos, maar desalniettemin een prachtig gedicht. O, en die cover; klassieke Griekse personages met sigaretten en iPods; geniaal.  ~★★★★

Let Me Tell You is een collectie van korte verhalen, fictie en non-fictie, die me verliefd hebben doen vallen op Shirley Jackson. Sindsdien heb ik nog drie andere boeken van haar gekocht én twee daarvan al gelezen. De Amerikaanse schrijfster die eind jaren '60 overleed stond bekend om haar sinistere horror verhalen, en ik kan beamen dat die ontzettend goed zijn.

Let Me Tell You bevat korte verhalen (soms zelfs van slechts een pagina lang) die allen een onbehagelijk gevoel oproepen. Het zijn niet je typische spookverhalen met geesten en monsters, maar juist de realiteit van waar échte mensen toe in staat zijn maken de verhalen zo eng. ~★★★★

The Sun King van Nancy Mitford is een biografisch boek over Louis XIV en zijn vrouwen, en over het gigantische Paleis van Versailles. Het boekje vertelt je niet hoe zijn leven er van geboorte tot sterfte uitzag, maar geeft je meer een kijkje in het dagelijkse leven op Versailles tijdens de regeerperiode van Louis de Veertiende. Interessante feitjes worden gedeeld (zoals bijvoorbeeld de procedure omtrent een sterfgeval in Versailles; indien iemand stierf, werd zijn of haar lichaam vrijwel direct daarna in stukjes gehakt in diezelfde ruimte, térwijl alle familie en vrienden daar nog bij stonden...) en je krijgt een beeld van de beginperiode van Versailles. Interessant boek, waardoor ik zeker zin heb gekregen meer non-fictie te lezen (hoewel mogelijk in de toekomst wel van meer objectieve schrijvers en schrijfsters dan Nancy Mitford...). ~★★★