Mijn Jaar In Boeken; 61 - 65

Een nieuw jaar begint dichterbij te kruipen en daarmee dus ook een nieuwe Reading Challenge. Mijn Challenge van 2016 heb ik al gehaald (60 boeken), waardoor ik als nieuwe uitdaging voor mezelf had gesteld nu door te gaan voor een persoonlijk recordje; in 2014 las ik 52 boeken, in 2015 64 en inmiddels zit ik dit jaar op 65. High five voor mezelf.

Heidi is echt zo'n personage dat qua bekendheid de originele boeken overstegen is. Ik denk dat we allemaal wel een beeld in ons hoofd hebben bij Heidi; voor mij is het een jong meisje met blonde haren in vlechtjes, in zo'n typisch Tiroler jurkje, dat tussen de geiten over de Oostenrijkse bergen huppelt. Ik kan me herinneren dat mijn opa en oma in hun videobanden collectie ook een tekenfilm van Heidi hadden, die ik meerdere malen heb gezien.

Heidi van Johanna Spyri is het eerste deel in een boekenserie, maar een op zichzelf staand verhaal. Ik vond Heidi een heel fijn personage waar ik echt een beetje van ben gaan houden, en ook het verhaal was hartverwarmend. Niet direct een aanrader als je niet van kinderboeken houdt, maar als je zin hebt in iets luchtigs en iets meer over het personage Heidi wil weten is dit zeker een goed idee. Deze editie van de Puffin in Bloom collectie is sowieso prachtig; dus op je plank staat 'ie in ieder geval mooi ;) ~ ★★★

The Shadow of the Wind van Carlos Ruiz Zafón is één van de favoriete boeken van mijn moeder en al jaren raadde ze ook mij dit boek aan. Als boekenliefhebster zou ik dit boek over boeken vast goed vinden. Afgelopen oktober ging ik naar Barcelona en toen noemde ze het boek nogmaals: The Shadow of the Wind speelt zich namelijk af in Barcelona, dus dat voelde als goede timing.

Het was dus ook geen verrassing dat ik dit boek fantastisch vond. Vanaf de eerste pagina's was ik verslaafd: ik werd er compleet ingezogen. Je leest over het verhaal van Daniel, de zoon van een vintage boekenhandelaar, en hij neemt je mee door het sfeervolle Barcelona van 1945. Samen ontdek je meer over een ander verhaal: het verhaal van de mysterieuze schrijver Julian Carax. Langzaam maar zeker verwikkelen de verhalen zich in elkaar en al snel heb je het gevoel dat je er deel van uitmaakt. ~ ★★★★

"Evil presupposes a moral decision, intention, and some forethought. A moron or a lout, however, doesn't stop to think or reason. He acts on instinct, like a stable animal, convinced that he's doing good, that he's always right, and sanctimoniously proud to go around fucking up anyone he perceives to be different from himself, be it because of skin color, creed, language, nationality, or his leisure habits. What the world needs is more thoroughly evil people and fewer borderline pigheads."

Gevoelsmatig een soortgelijk boek als The Shadow of the Wind, De Waarheid over de Zaak Harry Quebert van Joel Dicker gaat over succesvolle schrijver Marcus Goldman die lijdt aan writer's block en zijn mentor Harry Quebert opzoekt in het kleine stadje Aurora. Al snel ontrafelt zich een mysterieuze moordzaak waarbij Harry Quebert betrokken lijkt te zijn en moet Marcus de situatie tot de bodem uitzoeken. Een mysterieus en verslavend boek, dat ik begon te lezen in de metro in Barcelona, omdat ik toen niets anders interessants op mijn telefoon had staan (en geen 4G in het buitenland hè... je moet iets), maar ik was gelijk verslaafd. Het verhaal bevat verschillende plot twists waarvan ik er maar één zag aankomen (en dat was ook nog eens de hele kleine), en zelfs toen ik dacht "er kunnen nu écht geen plot twisten meer komen) kwam er nog één. Ik ben gek op dit soort boeken van tijd tot tijd. ~ ★★★★

"Waarheen je ook vlucht, je problemen zoeken een plaatsje in je bagage en reizen overal mee naartoe"

Journey to the Centre of the Earth is mijn tweede Jules Verne. Tevens een avontuurlijk en creatief verhaal, waar je verbeeldingskracht echt van opleeft (vooral het bos van gigantische champignons vond ik fantastisch; dat klinkt toch geniaal). Hoewel Journey to the Centre of the Earth waarschijnlijk Verne's meest bekende boek is, vond ik Twenty Thousand Leagues Under The Sea veel toffer. Misschien omdat ik toen nog niet wist wat ik kon verwachten of omdat ik nu mijn verwachtingen veel te hoog had gezet, aangezien ik Twenty Thousand Leagues Under The Sea fantastisch vond. Hoe dan ook, de eindeloze wetenschappelijke details maakte het grootste deel van het verhaal erg saai voor me waardoor ik moeite had om door te gaan. Desalniettemin ben ik nog steeds enthousiast meer van Jules Verne te lezen: ik heb zowel The Mysterious Island als Round The World In Eighty Days nog in mijn boekenkast op me wachten. ~ ★★★

“We are of opinion that instead of letting books grow moldy behind an iron grating, far from the vulgar gaze, it is better to let them wear out by being read.” 

Last but not least, Miss Peregrine's Home for Peculiar Children van Ransom Riggs. Dit boek is het eerste deel in een trilogie en al een aantal jaren behoorlijk bekend en hip, maar ik ben nu pas met de hype trein meegegaan. Ik kreeg dit boek van een vriendinnetje twee weken terug en begon er die avond gelijk in. Ik zat er onmiddellijk in en nog geen week later had ik 'm uit. 

Hoewel het duidelijk een "young adult" boek is en de schrijfstijl ook niet echt uitzonderlijk is, vond ik de mysterie en originaliteit onwijs tof. Daarnaast vond ik het heel leuk hoe de foto's in het verhaal verwerkt waren: soms voelde het weliswaar lichtelijk geforceerd, maar over het algemeen vond ik het een zeer goede toevoeging aan en uitbreiding van de leeservaring. Ik ben in ieder geval benieuwd naar de volgende delen. Conclusie: verrassend leuk en heel verslavend. ~ ★★★★

“Stars, too, were time travelers. How many of those ancient points of light were the last echoes of suns now dead? How many had been born but their light not yet come this far? If all the suns but ours collapsed tonight, how many lifetimes would it take us to realize we were alone? I had always known the sky was full of mysteries—but not until now had I realized how full of them the earth was."