Bohemian Rhapsody

Bohemian Rhapsody is een ode aan Queen, hun muziek en hun uitzonderlijke zanger Freddie Mercury.

Hij vocht tegen stereotypes en verbrijzelde het conventionele om vervolgens uit te groeien tot een van de meest geliefde entertainers ter wereld. De film volgt de snelle opkomst van de band aan de hand van hun iconische liedjes en revolutionaire geluid, net als Mercury’s uit de hand gelopen levensstijl welke bijna zorgde voor het ineenstorten van de band. Daarnaast zien we hun triomfantelijke reünie aan de vooravond van Live Aid, met een levensbedreigend zieke Mercury, die de band naar een van de meest legendarische optredens in de geschiedenis van de rockmuziek leidt. Tijdens dit proces legde de band, die meer voelde als familie, de basis voor hun nalatenschap welke tot op de dag van vandaag nog altijd velen inspireert.
-Bron tekst: Pathe
-Bron afbeeldingen: IMDb

Beter laat dan nooit, moet het idee zijn geweest van mijn vriend en ik, toen we in februari van dit jaar de bioscoop bezochten voor Bohemian Rhapsody (die al meer dan drie maanden eerder uit was gekomen). Hoewel ik initieel al wel geïnteresseerd was, werd ik pas echt over de streep getrokken toen de Queen nummers me om de oren vlogen vanaf de radio, de film voor maar liefst vijf Oscars genomineerd werd (en er uiteindelijk vier won) en twee Golden Globes binnensleepte en werkelijk iedereen om me heen me vertelde dat ik de film in de bioscoop moest zien (en dat laat ik me als filmliefhebber natuurlijk geen twee keer vertellen). Geheel tegen onze verwachtingen in draaide de film niet alleen nog regelmatig in meerdere bioscopen in Breda, ook zat de vrij grote zaal nog bijna helemaal vol.

Bohemian Rhapsody volgt het leven van Farrokh Bulsara; die in zijn rol van Freddie Mercury en leadzanger van de legendarische band Queen, stereotypes doorbrak en met zijn passie voor entertainment tegen al het conventionele inging. Net zoals veel anderen, kende ik al veel nummers van Queen, en vanzelfsprekend was ook Freddie Mercury me bekend (voornamelijk door zijn opvallende voorkomen en het optreden bij Life Aid), maar veel meer wist ik niet. Precies daarom ben ik waarschijnlijk het perfecte publiek voor deze film: enthousiast, maar met niet teveel voorkennis. Ik vond de film dan ook fantastisch. De sfeer, de muziek, het drama en het algehele spektakel; en Rami Malek in de hoofdrol. Wauw.


Ironisch genoeg werd de film kort na de release in oktober van 2018 ontzettend slecht beoordeeld door de filmcritici; zo gaf de Guardian de film slechts twee sterren, vanwege de “zorgwekkende morele subtext”; alleen acteur Rami Malek bracht het er goed vanaf. Ironisch genoeg kwam diezelfde Guardian in februari van 2019, net voordat de Oscars zouden plaatsvinden, met het volgende artikel: “Why Bohemian Rhapsody should win the best picture Oscar”. Met als subtitel; “It was panned by the critics but the Freddie Mercury biopic has proven a hit with cinemagoers. Did critics get it wrong?” En lo and behold, de film won uiteindelijk vier Oscars, waaronder inderdaad ook de grootse Oscar voor Best Picture. Als je de kritieken van onder andere de Guardian leest, zie je waarschijnlijk ook wel in waarom de film “zorgwekkend” genoemd wordt en dat de film waarschijnlijk veel foute indrukken geeft.

Maar er zijn zoveel andere punten die deze aspecten op een positieve manier overschaduwen, dat het niemand écht meer lijkt te storen. De muziek is gewoon zo gigantisch goed, dat je alleen al daarom met een grote glimlach naar de film kijkt; ik denk dat iedereen na het zien van de film wel weer een soort “Queen-vibe” heeft gehad, en oude platen en cd’s heeft afgestoft, of Spotify playlists als favorieten heeft gemarkeerd. Vooral de scène van Live Aid is fantastisch; de video van het “echte” concert en de scène uit de film ernaast, was één van de triggers voor mij om naar de film te gaan.