Mijn Jaar in Boeken 26 - 30

Na mijn Harry Potter-herlees sessie (leuk dat ik telkens refereer naar het opnieuw lezen van de Harry Potter-boeken als een soort gigantisch en intens hoofdstuk uit mijn jaar), las ik een onsamenhangend hoopje boeken. De nummers 26 tot en met 30 in 2017 -die ik las in de tweede helft van mei- zijn zeker niet mijn favoriete boeken van het jaar; ik las twee boeken die ik twee sterren gaf, twee die ik drie sterren gaf en slechts één met vier sterren; een filosofische klassieker, een biografie van een Youtube celebrity, een romantische komedie en twee thrillers.

Aangezien mijn eigen stapel ongelezen boeken niet zo heel groot was (kuch.. kuch), besloot ik twee boeken te lenen van mijn zus. Onder andere Hex van Thomas Olde Heuvelt; een thriller van een Nederlandse schrijver, dat zich in eerste instantie ook afspeelt in een Nederlands dorpje, en zelfs in Amerika zeer populair is geworden. Zó populair zelfs, dat Olde Heuvelt het boek heeft herschreven met een nieuw einde en een nieuwe setting in Amerika.

Hex gaat over een middeleeuwse heks, die anno 2016 nog steeds rondzwerft in een klein dorpje in Nederland, en hoewel dat jaren goed is gegaan, komt het nu tot een confrontatie met de nieuwe technologieën. Ik vind het concept achter het boek onwijs tof; een origineel en relevant horror verhaal, iets wat je niet vaak tegenkomt. Alleen jammer dat ik het concept uiteindelijk gaver vind, dan de uitvoering zelf. Het werd nooit echt eng voor mij. Ik vond het laatste hoofdstuk wel ontzettend goed -die volgens mij pas toegevoegd is toen het boek zo populair werd-, want juist dit liet me wel met een angstaanjagend gevoel achter. ~★★★

Daarna begon ik aan nog een boek geleend van mijn zus; Iene Miene Mutte van M. J. Arlidge; het eerste boek in een crime serie over inspecteur Helen Grace. Iene Miene Mutte gaat over ontvoeringen waarbij twee bekenden van elkaar (geliefdes, collega's etc) in een situatie worden opgesloten waar niet uit te ontsnappen valt. Ze krijgen enkel de volgende boodschap; doden of gedood worden.

Normaal lees ik zelden crime/detective boeken, maar ik vloog werkelijk door Iene Miene Mutte heen; ontzettend verslavend. Geen levens veranderend verhaal, maar voor de verandering heel tof. ~★★★

Siddhartha, van de Duitstalige Zwitserse schrijver Hermann Hesse (1877-1962), kwam uit in 1922 en beschrijft de spirituele reis van Siddhartha, ten tijde van Boeddha. Hermann Hesse heeft verschillende bekende titels op zijn naam staan en ontving in 1946 zelfs de Nobelprijs voor de Literatuur. Helaas maakt dit zijn werk er niet toegankelijker op.

Ik vind het moeilijk te beschrijven wat ik hiervan vond. Het is inmiddels alweer een paar maanden geleden dat ik Siddhartha heb gelezen en ik ben er nog steeds even twijfelachtig over als toen. De diepe en intense filosofie achter het verhaal (het is een allegorische roman; een symbolische voorstelling/metafoor) is waarschijnlijk compleet langs mij heen gegaan (of was gewoon niet aan mij besteed), want ik vond het boek vrij saai. De schrijfstijl van Hesse was prachtig, maar het verhaal zelf kon me gewoon nooit echt pakken. Misschien moet ik dit over een paar jaar opnieuw lezen en beoordelen of ik het verhaal dan anders ervaar, maar om eerlijk te zijn weet ik niet of ik mezelf er ooit nog toe kan zetten dit boek nógmaals te lezen. ~★★

“It is not for me to judge another man's life. I must judge, I must choose, I must spurn, purely for myself. For myself, alone.” 

Ik heb inmiddels enkele boeken van Rainbow Rowell gelezen en ik kan nu eerlijk zeggen, dat ik haar een heerlijke schrijfster vind; als ik in een echte goeie dip zou zitten, zou ik weten dat ik mijn humeur met een boek van Rainbow Rowell aanzienlijk zou kunnen verbeteren. Zo ook met Attachments: haar schrijfstijl is vlot en humoristisch, haar personages zijn vertederend en het einde is feelgood. Wat heb je nog meer nodig van een dergelijk boek? En ik vond het verhaal -een IT specialist die de mailcommunicatie van een bedrijf moet controleren (het speelt zich af in 1999) op persoonlijke berichten en dan geobsedeerd raakt door de mails van één specifiek iemand- ontzettend origineel. ~★★★★

“I’m sort of… coming off a bad relationship

When did it end?

Slightly before it started.” 

Ik dacht; ik maak nog even een leuk fotootje met de bloemen, en Amber dacht, nop.

My Way is het boek van YouTube vlogger Monica Geuze. Snel en makkelijk te lezen. Zowel de cover als alle foto's in het boek zijn erg mooi. De tekst zelf was helaas niet echt pakkend; rommelig en chaotisch geschreven, verhalen van de hak op de tak en hoewel ik het idee van het vriendenboekje erg leuk vond, denk ik dat het vooral leuk is voor Monica zelf om dit te lezen. ~★★