Een Verhaaltje over een Schoenen-stelende-opa en Vooroordelen

Ik werk met plezier in de supermarkt in mijn dorpje; voorheen als bijbaan naast mijn studie, inmiddels behoorlijk wat uurtjes totdat ik een studiegerelateerde baan heb. Behalve het leuke team, het gevarieerde werk en de lekkere broodjes die in mijn pauze oppeuzel, heeft dit werk nog meer leuke aspecten; soms vinden er gewoon opmerkelijke dingen plaats. Zoals mensen die trolleys vol met cashewnoten via de ingang naar buiten proberen te smokkelen zonder te betalen -gelukkige een onsuccesvolle poging overigens-, mensen met rare vragen (een fles chilisaus tonen met daarop een plaatje van een loempia met chilisaus eroverheen gegoten en aan mij vragen of de chilisaus ook over andere producten gebruikt kan worden... ja mevrouw, dat is slechts een serveertip...) of mensen die hun klacht toch origineel weten te brengen ("het is net de Efteling hier! jullie verkopen alleen maar sprookjes").

Zo ook afgelopen week. Wij verkopen ook non-food artikelen en ik ben daar vaak verantwoordelijk voor. Die betreffende ochtend had ik ook de nieuwe artikelen gevuld, waaronder schoenen die verpakt waren in schoenendozen. Ongeveer een uurtje na onze opening komt er een stel naar me toe met de mededeling dat ze net hebben gezien dat een man schoenen heeft gepast, vervolgens zijn oude schoenen terug in de doos heeft gedaan en daarna simpelweg is weggelopen en de doos heeft laten staan. Volgens hen stond de man al in de rij bij de kassa en kon ik hem herkennen aan, inderdaad, de nieuwe schoenen uit onze winkel.

Met mijn hart in mijn keel liep ik richting de kassa en ja hoor, daar stond de meneer. Een klein beetje te schijterig om dit alleen aan te pakken, liep ik naar mijn baas met de doos met oude schoenen. Samen hebben we de doos alsnog in zijn mandje gegooid, waarop mijn baas nog waarschuwend riep dat hij volgende keer de politie zou bellen (gelijk de politie bellen voelt een beetje overdreven en bovendien was de man officieel nog niet langs de kassa, dus eigenlijk had hij nog niets gestolen).

Het ironische aan dit verhaal, vind ik, dat de "dief" een oude, nette Nederlandse man was (of in ieder geval, dat gok ik dan maar op basis van zijn uiterlijk en uitspraak). Het stel dat mij echter netjes gewezen heeft op de poging tot diefstal, was van buitenlandse afkomst (nogmaals, dit gok ik op basis van uiterlijk, uitspraak en het hoofddoekje bij de vrouw). Hoewel ik mezelf probeer te weerhouden van vooroordelen (zo is mijn grootste ergerpuntje als mensen denigrerende grapjes maken omdat ik een vrouw ben of omdat ik blond ben), moest ik hier achteraf toch even om lachen. Toen ik het stel achteraf nogmaals bedankte voor hun attente opmerking, zeiden zij het zelf ook nog: "dat zou je toch nooit denken bij zo'n oude nette man?"