The Maze Runner

When Thomas wakes up in the lift, th eonly thing he can remember is his first name. He has no recollection of his parents, his home, or how he got where he is. His memory is empty.

But he's not alone. When the lift's doors open, Thomas finds himself surrounded by kids who welcome him to the Glade, a large expanse enclosed by stone walls. Just like Thomas, the Gladers don't know why or how they got to the Glade. All they know is that every morning, for as long as anyone can remember, the stone doors to the maze that surrounds them have opened. Every night, for just as long, they've closed thight. Every thirty days a new boy is deliverd in the lift. And no one wants to be stuck in the Maze after te dark.

The Gladers were expecting Thomas's arrival. But the next day, a girl is sent up - the first girl ever to arrive in the Glade. And more suprising yet is the message she delivers. The Glders have always been convinced that if they can solve the maze that surrounds the Glade, they might find their way home... Wherever that may be. But it's looking more and more as if the Maze is unsolvable. And something about the girl's arrival is starting to make Thomas feel different. Something is telling him that he just might have some answers - if he can only find a way to retrieve the dark secrets locked within his own mind.



The Maze Runner is het eerste boek van de gelijknamige trilogie, geschreven door James Dashner en uitgekomen in 2011. Helaas (naar mijn weten) nooit vertaald naar het Nederlands, maar ik kan goed Engels (en het niveau Engels van dit boek is ook niet echt hoog). Voordat ik deze zomer met mijn vriend naar Kreta ging was ik op zoek naar wat nieuwe boeken. Aangezien ik De Hongerspelen zo tof vond, was ik op zoek naar een soortgelijke serie. Ik had al eerder van The Maze Runner gehoord (wat net zo leuk of misschien zelfs leuker moest zijn) dus ik bestelde alle drie de boeken. Ik heb ze inmiddels gelezen en vandaag bespreek ik de eerste.

The Maze Runner begint in een donkere box, wat later een lift blijkt te zijn. Je kijkt door de ogen van Thomas -waar je in de gehele serie door blijft kijken- en hij zit vast. Hij heeft geen idee wie hij is of hoe hij daar gekomen is. Plotseling gaat de lift omhoog en wanneer de deuren openen, wordt hij omringd en aangestaard tientallen jongens. Hij is terecht gekomen in The Glade... Een ontzettend groot veld, omringd door hoge muren, met in het midden val elk (noord, oost, zuid, west) een opening die 's nachts sluit. Binnen de muren hebben de jongens hun eigen samenleving opgebouwd en buiten de muren is een doolhof die enkelen ("The Runners") elke dag doorspitten opzoek naar een uitgang. Het enige probleem is dat de muren elke nacht sluiten en het doolhof dan verandert. Daarnaast blijken er ook nog eens vreselijke monsters in het doolhof te zitten die vooral 's nachts naar buiten komen...

Ik vond het idee van dit verhaal fantastisch. Ik ben altijd al wel geïntrigeerd door doolhoven geweest (hoe gaaf is de mythe van de Minotaurus in het Labyrinth?) dus dit klonk goed. Ik vond het verhaal ook erg goed, alleen de schrijfstijl vond ik niets en ging me zelf een beetje tegen staan op ten duur. The Maze Runner is een Young Adult boek, dus voor jongvolwassenen, en meestal maakt dat niet veel uit behalve dat het verhaal over jongere mensen gaat en "jeugd-toepasselijk" is. Maar in dit geval was de schrijfstijl ontzettend kinderlijk. Thomas heeft het natuurlijk ontzettend zwaar, alleen dit wordt ook continu benadrukt (vooral door hemzelf). In De Hongerspelen heeft Katniss het ook te verduren, maar de kracht is dat ze zelf zo heldhaftig is en waardoor je respect voor haar krijgt. Thomas is naar mijn mening gewoon een zeikdoos. Bovendien worden veel dingen té nadrukkelijk benoemd, terwijl het misschien spannender was geweest als je er zelf achter had moeten komen, wat ook vrij gemakkelijk was.

Hoewel ik dus niet al te positief klink, heb ik de twee boeken erna ook gelezen. Ik was gewoon te nieuwsgierig naar het verhaal en de boeken lazen heel makkelijk en snel (binnenkort reviews van de volgende twee). Al met al vond ik het verhaal heel spannend alleen de schrijfstijl erg vervelend. In 2014 komt er een verfilming van het eerste deel -met onder andere het kleine jongetje uit Love Actually!- en daar ben ik heel benieuwd naar. De schrijfstijl is dan niet aanwezig, dus hopelijk komt het verhaal goed naar voren. Misschien dat ik dan toch een keer de film leuker vind dan het boek.