Bron afbeeldingen: IMDb
Oké, nog eentje dan, om het af te toppen (en omdat we allen momenteel genoeg tijd hebben om films op Netflix te kijken); mijn achtste Oscar-gerelateerde film review. The Two Popes is één van de drie Netflix toppers; naast Marriage Story en The Irishman zeer populair bij de Oscar nominaties. The Two Popes werd namelijk voor drie Oscars genomineerd. Inmiddels is echter duidelijk dat de Netflix films vervolgens behoorlijk buiten de prijzen is gevallen, sterker nog, maar één van de negentien heeft binnengesleept (voor Marriage Story).
Hoe dan ook, vriendlief en ik keken begin dit jaar The Two Popes vanaf onze bank, met in de hoofdrol Anthony Hopkins (één van mijn absolute helden, vooral door zijn rol als Hannibal Lecter in o.a. The Silence of the Lambs) en Jonathan Pryce. The Two Popes is gebaseerd op het uitzonderlijke voorval van de abdicatie van paus Benedictus XVI en de verkiezing van paus Franciscus in 2013. Uitzonderlijk, omdat een paus doorgaans eigenlijk alleen uit zijn ambt “verheven” wordt bij overlijden. Het geeft een mooie en interessante blik in een mysterieus proces, hoewel we veel waarschijnlijk met een korreltje zout moeten nemen; het voelt hier en daar als één grote reclame/propaganda film voor de kerk (de relatie tussen de voormalige paus en huidige paus is in realiteit namelijk bij lange na niet zo goed als de film doet vermoeden). Máár, ik blijf bij het positieve; die blik in het mysterieuze proces vond ik namelijk onwijs tof. De Sixtijnse Kapel in Vaticaanstad is vrijwel geheel nagemaakt, en de scènes die zich daar afspelen zijn prachtig. Ook locaties als het vakantieverblijf van de Paus en het St. Peter’s plein (volledig CGI) zijn mooi om nog eens nader in deze film te bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten