donderdag 14 juni 2018

Tomb Raider


Lara laat alles en iedereen achter en gaat naar de laatst bekende bestemming van haar vader, een graftombe op een mythisch eiland ergens voor de kust van Japan. Maar het wordt geen makkelijke missie. Alleen de reis naar het eiland toe is al een hachelijke onderneming. 

Gewapend met slechts haar scherpe verstand, blind vertrouwen en doorzettingsvermogen, moet Lara tot het uiterste gaan tijdens haar reis naar het grote onbekende. Als ze dit avontuur overleeft, zal ze naam maken als de tomb raider.
-Filmbeschrijving: Pathé
-Filmafbeeldingen: IMDb

Tomb Raider heeft een speciaal plaatstje in mijn hart; de Tomb Raider game uit 1997 (Tomb Raider II) was waarschijnlijk mijn eerste echte ontmoeting met een computergame, weliswaar vanaf de zijkant toekijkend terwijl mijn vader het spel speelde. Ietsje later kroop ik ook zelf in de rol van Lara Croft -die inmiddels een ware erenplaats wat betreft gameheldinnen in de popcultuur heeft veroverd-, hoewel ik in eerste instantie vooral de levels diep verkende en paden terug bewandelde om schatten te zoeken, nadat mijn vader het grote werk al had gedaan. De verfilmingen met Angelina Jolie vond ik al vrij vet; niet goed, maar voor een game verfilming wel heel gaaf (in ieder geval, de eerste; The Cradle of Life was een beetje vaag). Dus toen ik de trailer zag voor de verfilming dan de nieuwste game, die een totaal andere richting in is gegaan dan alle games ervoor, was mijn interesse gewekt.


Laten we allemaal even eerlijk zijn; game verfilmingen zijn meestal niet al te best. Het concept erachter gaat ook een beetje aan mij voorbij; een boekverfilming is te beargumenteren (een verhaallijn, uitgewerkte personages...) maar een verfilming van een videospel...? Maar als echte fan van een bepaalde game, word je toch nieuwsgierig en voor je het weet zit je met je popcorn in die luxe rode bioscoopstoel.

Tomb Raider baseert zich op het gelijknamige eerste deel uit 2013 van een vernieuwde serie games omtrent Lara Croft. Ik vond het wel vet dat het dezelfde verhaallijn volgde, met een avontuurlijke sfeer op het mysterieuze eiland Yamatai. Maar waar de films met Angelina Jolie te oppervlakkig waren, werd deze film met Alicia Vikander bijna te intens. Lara en haar relatie met haar vader werden voor mijn gevoel iets te dramatisch uitgewerkt (zeker dat hele gedoe op het eiland nog; wat was dat?). En waar ik me ook in het spel aan ergerde; aangezien dit een soort origine verhaal is, is Lara nog bij lange na niet zo die hard als ze ooit wordt; ze is hier en daar zelfs irritant naïef.

Máár, voor een game verfilming; prima. Het is geen indrukwekkende film die je lang bij zal blijven, maar vermakelijk wel. En ik heb kort daarna de ietwat nieuwere game -The Rise of the Tomb Raider- aangeschaft, dus blijkbaar heeft het me in ieder geval weer gekriebeld het spel te spelen ;)


2 opmerkingen:

  1. Leuk om te lezen dat jij ook al van kleins af aan Tomb Raider kent! Ik heb het ook via mijn vader leren kennen, alleen speel ik het ook zelf al vanaf deel 1. De films heb ik ook gezien en volgens mij zelfs één van de boeken gelezen haha. Vond het meteen superleuk. De nieuwste film moet ik nog gaan zien. Ik twijfel wel over hoe leuk ik die ga vinden qua dat ik Lara in de game al irritant vond omdat ze nog niet diehard was haha. Ik vind dat een beetje afbreuk doen aan haar karakter op de een of andere manier. Maar misschien ben ik het ook wel gewoon niet gewend.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ken het wel maar heb nooit echt heel erg verdiept in dit eerlijk gezegd hihi!

    BeantwoordenVerwijderen