Een Storm Van Zwaarden II

Onverminderd geselen kleine en grote veldslagen het continent Westeros. Verbonden worden even snel verbroken als ze worden gesloten, verraad woekert als een besmettelijke ziekte. Huis Lannister heeft zijn greep op de IJzeren Troon verstevigd, maar het zwarte schaap van de familie, Tyrion Lannister, verzet zich in stilte tegen de machinaties van zijn intriges bedreven zuster, die zowel zijn vader als zijn verwende neef manipuleert. 

Robb Stark heeft andere problemen. Hij is gedwongen zijn jonge koninkrijk te verdedigen tegen de plunderingen van de Grauwvreugdclan, die het Noorden wil opeisen. En ook Jon Sneeuw staat voor een moeilijke keuze: vertrekken van de Muur of het hoofd bieden aan de strijdmacht die aan de andere kant optrekt? Een continent verderop nemen de krachten van Daenerys Stormgeboren en haar draken met de dag toe. Wie zal overwinnen? Wie zal verliezen?

-Shoplog (incl. foto's van het boek)


Een Storm van Zwaarden II: Bloed en Goud gaat direct door waar Staal en Sneeuw eindigde (wat vrij logisch is, aangezien het eigenlijk één boek is, opgedeeld in twee delen). En er gebeuren onwijs veel epische dingen in dit tweede deel.

“Woman?” She chuckled. “Is that meant to insult me? I would return the slap, if I took you for a man.” Dany met his stare. “I am Daenerys Stormborn of House Targaryen, the Unburnt, Mother of Dragons, khaleesi to Drogo’s riders, and queen of the Seven Kingdoms of Westeros.” 

Het boek begint met Daenerys Targaryen, mijn favoriete personage. Daar kan dus al niet veel fout gaan. Daenerys is daarnaast ontzettend episch en bad-ass in dit boek, terwijl ze ook hartverwarmend goed is. Ze wilt een goede khaleesi zijn, een goede leidster; iemand die regeert met rechtvaardigheid en de slaven redt van hun meesters. Onderweg moet ze veel zware beslissingen maken en blijkt niet alles zo zwart en wit te zijn als ze wilt. Bovendien vind ik alle personages met wie Daenerys zich omringt ook onwijs tof; zoals Grey Worm, Missandei en Daario Naharis. 

“Always keep your foes confused. If they are never certain who you are or what you want, they cannot know what you are like to do next. Sometimes the best way to baffle them is to make moves that have no purpose, or even seem to work against you. Remember that, Sansa, when you come to play the game.” “What . . . what game?” “The only game. The game of thrones.” 

Zoals ik al schreef, bevat dit boek veel intense scènes. Ik wil niet teveel verraden, maar voor diegenen die de tv-serie volgen, Een Storm Van Zwaarden II bevat de Rode Bruiloft (de Red Wedding), de bruiloft van Joffrey (en de daarbij horende dood), Oberyn's gevecht, de kruisigingen, de val van Tyrion, Tywin op het toilet en een onwaarschijnlijk epische epiloog met daarin... Lady Stoneheart. Hoewel deze laatste dame niet in de tv-serie voorkomt (waar ik werkelijk niks van begrijp), is ze ontzettend gaaf. Ik wil er liever niet teveel over verraden, maar ik kan verklappen dat het een overleden hoofdpersonage is... *Insert plot twist muziekje*

 "It all goes back and back, Tyrion thought, to our mothers and fathers and theirs before them. We are puppets dancing on the strings of those who came before us, and one day our own children will take up our strings and dance on in our steads.”

Jon Snow speelt een grote rol in dit boek. Hij heeft de Nacht Wacht verraden, ook al was het onder bevel, door zich bij de wildlings te voegen en naar bed te gaan met een vrouw, Ygritte. Nu is hij terug en moet hij enkele grote beslissingen maken. Kasteel Zwart is het strijdtoneel van enkele heftige scènes, waaronder een grote aanval van de wilden die de Nacht Wacht slechts overleeft door hulp van het leger van Stannis Baratheon. Stannis blijft vervolgens met zijn leger en zijn rode vrouw op Kasteel Zwart en is één van de redenen waarom Jon voor grote keuze's komt te staan. Bovendien reist Jon's kleine broertje Bran, van wie gedacht wordt dood te zijn, naar het noorden. Ik ben ontzettend benieuwd naar zijn verhaallijn; ik heb het idee dat hem nog zoveel staat te wachten. 

"Her cloak and collar hid the gash his brother’s blade had made, but her face was even worse than he remembered. The flesh had gone pudding soft in the water and turned the color of curdled milk. Half her hair was gone and the rest had turned as white and brittle as a crone’s. Beneath her ravaged scalp, her face was shredded skin and black blood where she had raked herself with her nails. But her eyes were the most terrible thing. Her eyes saw him, and they hated." 

Ik heb Samwell, Sansa, Ayra, Jaime en velen andere personages nog niet eens genoemd, enkel omdat het dan veel teveel informatie wordt voor zo'n simpele recensie. Neem het nou maar gewoon van mij aan; dit boek is episch. Ik heb Een Feestmaal Voor Kraaien inmiddels ook al uit (die moest ik gelijk beginnen na het lezen van de epiloog in dit boek) en ik vrees de dag dat ik klaar ben met deze serie...

Ik gaf dit boek vijf sterren op Goodreads  ★★★★★