Killing Them Softly

De film volgt de carrière van Jackie Cogan (Brad Pitt). Cogan is een handhaver, en als de regels van de maffia verbroken worden wordt hij ingehuurd. Wanneer er een roofoverval plaatsvindt tijdens een kaartspel met hoge inzet, onder de bescherming van de maffia, wordt Cogan ingevlogen. Vakkundig, met de efficiëntie van een meedogenloze zakenman, een scherpzinning gevoel voor mensenkennis, en een stijl zo koelbloedig als zijn blik, opereert hij met betrouwbare precisie.
-Moviemeter 

 
Toen mijn vriend en ik in de bioscoop zaten voor een andere film, zagen we deze trailer voorbij komen. We werden onmiddellijk gegrepen en we wisten dat we deze film moesten gaan kijken. Een weekje of wat later, zaten we weer in de rode stoelen. Killing them softly, it is.

Twee mannen zitten in geldnood en nemen de opdracht aan om een grote pokeravond te overvallen. Er zit een ingenieus plan achter, want de pokeravond wordt georganiseerd door Markie (Ray Liotta), waarvan algemeen bekend is dat hij al eerder een eigen pokeravond heeft laten overvallen. Ze kunnen dus makkelijk doen voorkomen alsof Markie nu weer de schuldige is. Op een amateuristische manier vallen ze de pokeravond binnen en nemen ze bruut al het geld mee, niet wetend wat ze in gang zetten.

Jackie Cogan (Brad Pitt) wordt ingehuurd om het zaakje op te lossen. Niet alleen moet hij er achter komen wie de pokeravond heeft overvallen, hij moet de rust weer terugbrengen onder de (pokerende) gangsters. In tijden van crisis -de film moet zich afspelen rond 2008- is het niet handig als de mensen niet meer durven te pokeren, doordat er angst en ontevredenheid heerst. 

Killing them softly is een kwaliteitsfilm. De shots zijn goed, over de muziek is nagedacht en er zit de nodige humor in. Ik vind vooral het karakter van Brad Pitt geniaal. Het moment dat hij in de film wordt geïntroduceerd, hoor je The Man Comes Around van Johnny Cash; heerlijk. Bovendien heeft de film ook nog een politieke boodschap. Elke keer als er een tv aan staat zie je toenmalig president Bush of toenmalig kandidaat Obama en elke keer als er een (auto)radio aanstaat hoor je nieuws over de verkiezingen. Ik weet niet zeker of ik het juist heb, maar de film eindigt met een soort monoloog van Jackie Cogan tegen zijn "opdrachtgever", over Amerika: hoe het daar, ondanks alle beloftes, ieder voor zich is. "I'm living in America, and in America you're on your own."

O, en had ik al gezegd dat James Gandolfini ook mee doet? That's right, als huurmoordenaar Mickey. Hmm, remember Tony Soprano?