♥ Master of Science ♥

Het is zo'n raar gevoel... Na zes jaar middelbare school en vier en een half jaar universiteit, ben ik vanmiddag officieel afgestudeerd. Vorig jaar behaalde ik mijn Bachelor en nu ben ik enkele uren verwijderd van het behalen van mijn Master. De 60 studiepunten zijn al binnen en ik hoef mijn scriptie niet officieel te verdedigen (slechts een korte presentatie), dus eigenlijk ben ik er al, maar het is voor mijn gevoel pas écht zo als ik mijn handtekening onder het diploma heb gezet en dat papiertje onder mijn arm mee naar huis kan nemen.

Hulptroepen voor de Zware Keuze's
Als je denkt dat het schrijven van een masterthesis en het volgen van vakken in combinatie met het uitvoeren van je onderzoek het moeilijkste is aan afstuderen, dan heb je het fout. Het moeilijkste komt op het punt dat je zeer fortuinlijk twéé jurkjes hebt gevonden die leuk zijn voor de diploma uitreiking, maar dan de keuze moet maken welke van de twee je ook daadwerkelijk gaat dragen. Ga je voor het blauwe, studentikoze jurkje (erg toepasselijk voor de situatie) of voor het zwarte, kanten jurkje. Mijn master heb ik in mijn eentje afgerond, maar voor dit dilemma had ik toch echt mijn hulptroepen nodig; ik schakelde mijn vriendinnen, mijn zus, mijn ouders en mijn vriend in en uiteindelijk was de stand duidelijk: 4-2 voor het zwarte jurkje (de enkele neutrale stemmen daargelaten). Soms moet je de zware keuze's in het leven overlaten aan anderen (#firstworldproblems).

Het Digitale Tijdperk 
Ook zoiets wat me nu pas opvalt; op sociale media zie ik vaak foto's voorbij komen van gebonden scripties met de mooie woorden "tot ziens scriptie, het gaat je goed!" en "eindelijk afgestudeerd!". Hoewel ik graag aan deze trend mee zou willen doen, komt het er bij mij niet echt van. Ik hoefde mijn scriptie namelijk enkel digitaal in te leveren. Het boekwerk (waarmee ik de afgelopen maanden veel tijd heb doorgebracht en toch treur ik geen moment om het afscheid) heb ik slechts gemaild naar mijn begeleider (die 'm weer heeft doorgestuurd naar mijn tweede lezer) en de universiteitsadministratie. En dat was het. Beetje sneu bijna. Ik ga mijn scriptie binnenkort vast nog wel uitprinten en binden, al is het alleen nog maar voor mezelf, maar een echte "tot ziens scriptie" is dan niet meer van toepassing. Ik kan me niet voorstellen dat dat op andere universiteiten of zelfs bij andere faculteiten heel anders zal gaan. Is er misschien een geheime memo rondgegaan? Waarin staat dat je als student vooral moet blijven doen alsof je je scriptie daadwerkelijk "ergens" heen stuurt? Hoe dan ook, ik heb 'm niet gehad.

Woorden van Dank 
Aangezien niemand ook daadwerkelijk mijn scriptie gaat lezen, wil ik hier toch nog een klein stukje uit mijn voorwoord plaatsen.

Daarnaast wil ik natuurlijk mijn familie bedanken. Zowel mijn ouders als mijn zus hebben me alle jaren van mijn studie gesteund, soms met kritische woorden maar vaker nog om me te ondersteunen. Daarnaast stonden ze ook altijd vooraan als ik voor onderzoekjes voor mijn studie enquêtes moest afnemen. Ook dank aan mijn “schoonbroer”, die na een gesprek over mijn masterscriptie met het idee kwam om YouTube te gebruiken voor de data. Tot slot wil ik mijn vriend bedanken, die altijd voor me klaar stond en geduldig afwachtte als ik weer eens geen tijd voor hem had.  

Genoeg gekletst, tijd voor een ieniemienie presentatie, wat mooie woorden van mijn begeleider, het papiertje waar het al die tijd om heeft gedraaid en vanavond een heerlijk etentje.