#EverydaySexism

Ik ben altijd al erg gevoelig geweest voor opmerkingen en "grapjes" over stereotypes en dan vooral die opmerkingen en "grapjes" die seksistisch zijn of beweren dat blondines dom zijn. Ik ben een vrouw, ik ben blond en ik besteed veel aandacht aan mijn uiterlijk... én ik studeer aan de universiteit, kan volgens mij redelijk goed auto rijden en ben tot meer in staat dan zeuren en chagrijnig zijn als ik ongesteld ben. Als je een seksistische opmerking wil maken, ben je bij mij echt aan het verkeerde adres. Er zat altijd al een kleine feminist in mij verborgen en na het lezen van Sletvrees is deze naar buiten gekomen. Het volgende boek wat mijn ogen hopelijk nog verder gaat openen is Everyday Sexism. Ik heb het nog niet gelezen, maar het heeft me nu al aan het denken gezet.

"Het Everyday Sexism Project bestaat om situaties van seksistische ervaringen van (m.n.) vrouwen op een dagelijkse basis te catalogiseren. Ze kunnen ernstig zijn of onbeduidend, enorm beledigend of zo voelen alsof je moeilijk doet om niks. Ze kunnen zo genormaliseerd zijn, dat je niet eens het gevoel hebt in staat te zijn om te protesteren. Zeg zo veel of zo weinig als je wilt, gebruik je echte naam of een pseudoniem – het is aan jou. Door je verhaal te delen laat je de wereld zien dat seksisme wel bestaat, dat (m.n) vrouwen er nog steeds elke dag mee worden geconfronteerd en dat het een valide probleem is om te bediscussieren. Voel je vrij om te schrijven in het Nederlands of in het Engels – beide worden geaccepteerd.

Als je me liever mailt ( laura@everydaysexism.com), dan kan ik je verhaal voor je uploaden. Of tweet ons op @SeksismeNL of @EverydaySexism."

bron: http://nederland.everydaysexism.com/

Op de Everyday Sexism-twitter pagina komen tweets voorbij van vrouwen die een seksistische opmerking hebben gehad of in een seksistische situatie hebben gezeten. Het interessante maar ook angstaanjagende hiervan is dat het over het algemeen heel herkenbaar is. Ik denk regelmatig als ik iets voorbij zie komen, "o ja, dat heb ik ook wel eens gehad" of "dat gebeurde gisteren nog!". Op het moment dat het gebeurde bedacht ik me hooguit hoe irritant het was of hoe ongemakkelijk ik me er door voelde, maar verder schreef ik het af als "normaal" en "dat gebeurt zo vaak".

Juist die gedachtes geven aan dat het inmiddels al zo vaak gebeurt dat we het als normaal beschouwen en niet meer inzien dat het eigenlijk ontzettend ongepast én seksistisch is.

Tweets op de EverydaySexism-pagina

Nog zoiets waar ik me niet eens echt aan stoorde, maar wat me wel opviel: hoe de regie tijdens het WK-voetbal tijdens publieksbeelden vooral inzoomde op prachtige en sexy dames. Op zich geen probleem, maar die aandacht werd niet in gelijke mate gedeeld met knappe en aantrekkelijke mannen. Om eerlijk te zijn heb ik niet één echt opvallend knappe man gezien tijdens de wedstrijden die ik zag (en dat zijn er door het hele WK heen best wel wat geweest). Tuurlijk, soms kwam wel een knapperd voorbij, maar de leukste bleven gewoon de mannen op het voetbalveld zelf. Dit is @laurajbrown_ ook opgevallen, vandaar haar Tweet (zie plaatje) waarin ze scherp opmerkt dat deze vorm van aandacht de enige aandacht is die vrouwen krijgen die het WK kijken.

Ikzelf merkte dat ook in Breda waar ik vrijwel alle wedstrijden heb gekeken die Nederland speelde. Mannen die opmerkingen maken over het feit dat er vrouwen staan te kijken en vragen "of je de buitenspelregel wel kent". Als iemand de regel dan snapt is het bijna een teleurstelling, want de enige reden dat die vraag gesteld wordt, is volgens mij om een vrouw belachelijk te maken dat ze maar simpel voetbal staat te kijken terwijl ze er niets van snapt. Zelfs mijn vriend maakte op ten duur een nogal aparte opmerking, toen hij het volgende tegen mij zei over een bepaalde avond waarbij ik niet bij was: "Pff, we (="de mannen") hadden het er al over dat het net leek of er een blik vrouwen open was getrokken, het sloeg echt nergens op." So what? Mogen wij geen voetbal kijken in de stad dan? Ik vroeg nog of ze dan nadrukkelijk andere dingen aan het doen waren of misschien te luidruchtig waren of in hun beeld gingen staan, maar dit was niet het geval. Wat is het probleem dan?

Ik zou hier nog pagina's aan frustraties over door kunnen schrijven, maar voorlopig hou ik het hierbij. Ik weet in ieder geval zeker dat ik Everyday Sexism door Laura Bates ga kopen (na mijn vakantie weliswaar) en te zijner tijd gaan jullie er zeker meer over horen van mij.

Worden jullie in het dagelijks leven ook veel geconfronteerd met seksisme? Zo ja, ergeren jullie je eraan of beschouwen jullie het als normaal?