Mijn Jaar In Boeken; 21 - 25

In mei rondde ik mijn Harry Potter-herlees sessie af -met de laatste vier boeken-, nét op tijd voor ons tripje naar de UK. Een goed begin, is het halve werk. And now, Harry, let us step out into the night and pursue that flighty temptress, adventure... O, en als je deze boeken net zo mooi vindt als ik, klik dan even hier.

Harry Potter and the Goblet of Fire, het vierde deel, is heel lang mijn favoriete Harry Potter-boek geweest. Momenteel staat die denk ik op de derde plaats.

Ik vind de drie uitdagingen gewoon onwijs tof; eerst de draak, dan de strijd onderwater in de Great Lake en tot slotte het doolhof, met individuele magische uitdagingen. Zo tof zelfs, dat ik het niet eens erg vond dat daardoor in dit boek geen Zwerkbal voorkwam (de Quidditch World Cup niet meegeteld). Daarnaast is het intense einde op de begraafplaats van Voldermort's vader voor mij echt het begin van de wat donkerdere sferen in de Harry Potter boeken, die ik juist altijd erg sterk vind. ~★★★★★

"As Hagrid had said, what would come, would come … and he would have to meet it when it did."

Maar, nadat ik de serie enkele jaren geleden voor het eerst opnieuw las ná "the first time around" toen de boeken net uitkwamen, stond Harry Potter and the Order of the Phoenix duidelijk op één. Het boek waarin Harry een ware puber wordt en alleen maar klaagt en klaagt, en vol zelfmedelijden door het leven strompelt (al laten we eerlijk zijn, een héél klein beetje zelfmedelijden mag hij wel hebben...), maar wel echte ontwikkelingen doormaakt als personage. Het boek met één van de beste villains ooit, professor Umbridge, die je écht gaat haten, maar waardoor het wraakvolle einde alleen maar beter voelt (vooral Fred en George, helden). Het boek met de meest epische Dumbledore; boek-Dumbledore is zóveel krachtiger dan film-Dumbledore; juist omdat hij continu ultiem rustig blijft, omdat hij toch wel weet dat hij by far de krachtigste tovenaar ooit is. En het boek waarin er weer een duidelijke stap richting het einde wordt gezet, en de algehele rode lijn van de boekenserie, door middel van de profetie. ~★★★★★

"Well — it’s just that you seem to be laboring under the delusion that I am going to — what is the phrase? ‘Come quietly.’ I am afraid I am not going to come quietly at all, Cornelius. I have absolutely no intention of being sent to Azkaban. I could break out, of course — but what a waste of time, and frankly, I can think of a whole host of things I would rather be doing."

~ Dumbledore

Eigenlijk zijn de laatste vier boeken gewoon allemaal mijn favorieten; de algehele verhaallijn en het vooruit denken van Rowling komt zo goed tot z'n recht, de personages worden onwijs goed uitgewerkt en de sfeer is gewoon veel grimmiger en intenser. 

Het zesde boek, Harry Potter and the Half-Blood Prince, brengt ons opnieuw in aanraking met de koppigheid van Harry, in de vorm van zijn verslaving aan het boek van de Half-Bloed prins. Ook zijn obsessie met zijn ouders komt opnieuw naar boven; in boek drie dacht hij al dat zijn vader een Patronus opriep om hem te redden (bleek uiteindelijk die van hemzelf te zijn), nu denkt hij dat dit geheimzinnige boek door de jonge James is geschreven. Erg leuk vond ik ook de overlap met de "echte wereld"; dit zesde boek begint met de minister-president van de "Muggles", die wordt geïnformeerd van de angstaanjagende situatie in de tovernaarswereld, die nu ook hem raakt.

Tot slot; het einde was natuurlijk intens. Maar ook weer zo'n goede opbouw naar het "echte" einde van de hele serie. Ik vind het altijd geniaal om de scène op de Astronomy Tower opnieuw te lezen, nu ik weet wat er zich "echt" afspeelt (in tegenstelling tot toen je het voor het eerst las). ~★★★★★

"And now, Harry, let us step out into the night and pursue that flighty temptress, adventure." 

~ Albus Dumbledore

Harry Potter and the Deathly Hallows is niet alleen het laatste boek in de serie, maar ook behoorlijk anders; dit boek speelt zich namelijk als enige boek in de serie níet af op de magische school Hogwarts. Geen Zwerkbal, geen OWLs, geen professoren, geen Sorting Ceremony en geen Hermelien die antwoorden op vragen zoekt in de bibliotheek. Jammer, maar eigenlijk ook wel goed; de serie komt voor mij nog beter tot zijn einde, doordat we juist even uit onze comfort-zone worden getrokken. Daarnaast sluit het boek zich alsnog af op de magische school.

The Deathly Hallows zit vol met epische avonturen; ik weet nog dat ik tijdens de eerste keer dat ik dit boek las, continu dacht; "hoe gaan ze dit toch in één film verfilmen?" (uiteindelijk werden het er dus ook twee...). Vooral het laatste gevecht vond ik echt onwijs goed; Harry en Voldemort die om elkaar heen cirkelen in Zweinstein, omcirkeld door alle leerlingen, terwijl Harry een fantastisch betoog houdt waarin alles duidelijk wordt (en Voldemort compleet uit het veld wordt geslagen); ik moet die scène altijd een paar keer lezen omdat ik 'm gewoon zo goed vind. Het kostte een paar dramatische levens, maar ik had niet anders verwacht; ik weet nog dat er toentertijd heel erg de vraag heerste of Harry het wel ging overleven, dus mijn prioriteit waren vooral Harry, Hermelien en Ron. Ook een leuk feitje; ik was toen het boek net uitkwam zó bang dat Rowling Harry zou laten sterven, dat ik gelijk de laatste pagina's lichtelijk gescand heb, op zoek naar namen; in de epiloog las ik de naam Albus (wat dus uiteindelijk de zoon van Harry blijkt te zijn), waardoor ik het hele boek heb gedacht dat Perkamentus weer tot leven zou komen... Redelijke teleurstelling pour moi. ~★★★★★

'Tell me one last thing,” said Harry. “Is this real? Or has this been happening inside my head?” Dumbledore beamed at him, and his voice sounded loud and strong in Harry’s ears even though the bright mist was descending again, obscuring his figure. “Of course it is happening inside your head, Harry, but why on earth should that mean that it is not real?"

Hoewel ik de serie uit had gelezen, was ik gevoelsmatig nog niet helemaal klaar met Harry; dus, ik las The Tales of Beedle the Bard. Een kleine blik in de magische wereld; dit is namelijk het sprookjesboek uit de tovernaarswereld, die Hermelien in Harry Potter and the Deathly Hallows krijgt uit Perkamentus' erfenis, en doorspit op zoek naar aanwijzingen. De Deathly Hallows blijken voorwerpen zijn uit één van de sprookjes: The Tale of the Three Brothers. Naast dit sprookje staan er nog meer leuke sprookjes in en ik vond het gehele boekje verrassend vermakelijk. Een leuke toevoeging. ~★★★★

"To hurt is as human as to breathe."